De Amerikaanse zanger, producer en liedjesschrijver Billy Swan viert vandaag zijn tachtigste verjaardag. Hij is vooral bekend vanwege zijn wereldwijde hit “I Can Help” uit 1974.
Swans doorbraak kwam in 1962, toen Clyde McPhatter met het door Swan geschreven “Lover Please” een top 10-hit had in de Verenigde Staten. Daarna waren Swans liedjes minder succesvol, totdat hij de kans krijgt bij Monument Records om platen te producen. Swan produceerde hier drie albums van Tony Joe White, met daarop o.a. “Polk Salad Annie”, een top 10-hit.
Kris Kristofferson, een vriend van Swan, bracht een lp uit en voor zijn tour had hij nog iemand nodig voor de basgitaar. Swan leerde in drie dagen bas spelen, en vergezelde Kristofferson anderhalf jaar op diverse optredens door de Verenigde Staten. Toen Swan terugkwam van de tour ging hij weer de studio in voor Monument Records, maar nu voor het eerst om zelf te zingen. Hij werd direct succesvol met zijn album en gelijknamige hit “I Can Help”. Na twee Europese tours bracht Swan zijn tweede album uit: “Rock’n’Roll Moon”. Het lied “Everything’s The Same (Ain’t Nothing Changed)” van de plaat wordt in Amerika eveneens een hit, maar niet zo groot als “I can help”.
In de jaren tachtig nam Swan nog verscheidene albums op, met diverse bands, maar hij wist het succes van zijn eerste album niet te evenaren. In mijn artikel over Louisiaanse muziek heb ik hem getypeerd als een vertegenwoordiger van de zogenaamde swamp sound: “We zouden deze muziek misschien als volgt kunnen omschrijven: swamp = bayou + blanke pop (bij gebrek aan een betere term).”
Andere namen die in dit rijtje passen zijn de reeds genoemde Tony Joe White, Joe Tex, Joe Walker, Billy Joe Royal en – om te bewijzen dat je niet noodzakelijk Joe moet heten – John Fogerty van the Creedence Clearwater Revival of Daniel Lanois.
(Met dank aan Raymond Thielens en Wikipedia)
dagelijks iets degelijks 