Pikant, inderdaad, of misschien nog beter : stekelig, dit verhaal over « Rik, de egelvriend ». Oorspronkelijk verschenen bij Methuen met schitterende tekeningen (kleine schilderijtjes) van Patricia Casey en een begeleidende tekst van Margaret Lane, heeft de uitgeverij Lannoo voor een zeer verzorgde Nederlandse uitgave gezorgd (harde kaft, kwaliteitspapier, vlotte maar niet volmaakte vertaling van Ben Beekman).
Het verhaaltje behoeft geen samenvatting, want daar het zich richt tot kinderen van maximum acht jaar oud en vooral als voorlees-stukje heeft het weinig om het lijf. Het is uiteraard dierenvriendelijk en straalt ook een soort « liever lief »-mentaliteit uit, wat meegenomen is in deze harde tijden. Maar misschien is het daarom, dat de twee vlekjes er zo uitspringen. Zo vernemen we dat Rik een gewonde egel in een « das » wikkelt, wat uiteraard weinig waarschijnlijk is en op de tekening zien we dan ook dat een « sjaal » wordt bedoeld.
Een fout die eventueel ook in het originele verhaal kan zijn voorgekomen (maar moet een « bewerking » die dan niet rechtzetten ?) is dat de schrijfster op een bepaald moment met de chronologie in de clinch gaat. Zo spreekt zij eerst van « een paar dagen later », en kort daarop over « de dag na het avontuur met de egel » (wij kunnen er geen verwijzingen naar bladzijden bijvoegen daar ze niet genummerd zijn). En zeg nu niet dat wij zeurpieten zijn, want het zijn precies dergelijke contradicties die kinderen het eerst in het oog springen. Maar, desondanks, nogmaals : een aanrader, zoals ook de kinderen van « Radiool » vonden.
Referentie
Ronny De Schepper, Een pikant verhaaltje, De Rode Vaan nr.15 van 1982
dagelijks iets degelijks 