Kvraagetaan was de debuutsingle van de Vlaamse groep Fixkes uit 2006. Het nostalgische lied raakte meteen een gevoelige snaar bij luisteraars en kwam op alle Vlaamse radiozenders op nummer één te staan. In de Ultratop 50 stond het van 3 maart tot 9 juni bovenaan in de hitlijsten. Op 23 juni zakte het even naar twee, maar stond een week later alweer voor de laatste maal op nummer 1. In de Ultratop van de VRT brak het zelfs een record en werd de nummer 1-hit die het meeste aantal weken op die positie bleef staan! Dat record hield stand tot 17 januari 2020 (13 jaar), toen werd het van de troon gestoten door tones and I met dance Monkey.
Een aantal zinsneden werden legendarisch, zoals “er was nog gene GSM, gene VTM, geen mp3, alleen maar wat cassetjes en buurman wat doet u nu, waren onze allereerste tetjes“. Dit is een verwijzing naar een scène uit de film “Flodder” waarin buurman Bert André seks heeft met dochter Flodder (Tatjana Simic) en zij zogezegd verbaasd stamelt: “Maar buurman, wat doet u nu?” Voor veel jongetjes die toen de puberteit bereikten was dit hun eerste seksueel spannende scène.
Trouwens, nog iets opvallends. In 2017 vierden we vijftig jaar Monterey. En kort daarna kwamen zowel Woodstock als Kralingen als Glastonbury eraan. En wat stellen we dan vast? Dat er overal aan naaktlopen werd gedaan. En wat is daar nu, vijftig jaar later, nog van over? Helemaal niks meer, zelfs geen blote borsten meer!
Het is natuurlijk moeilijk om te definiëren wat het begrip “eerste lief” nu precies inhoudt. Als gewoon het “benoemen” als dusdanig een maatstaf is, dan gaat die “eer” (hm!) naar de vijfjarige (*) Ria D.W., die in de nabijheid van de Bierhoeve woonde. De eerste waarbij mijn hartje echt van boem-die-boem ging, was Florida D.W. uit de Sint-Jorisstraat (een andere D.W. dan de vorige D.W.). Dat was rond mijn plechtige communie en alhoewel ik het vrij ernstig meende, moet ik bekennen dat ik op de dag van mijn communie zelf langs mocht gaan bij Monique G., de zus van mijn vrienden Walter en Benny (**), als een soort van “toekomstige schoonzoon” (***). Moeder Gusta (niet alleen de Planckaerts hebben een moeder Gusta) schonk mij echter een overvolle filterkoffie in (wellicht de eerste maal dat ik dat dronk) en aangezien ik in mijn onverbiddelijke logica (later zullen ze dat “autisme” noemen) toch de gepaste hoeveelheid melk wou, goot ik er gewoon zoveel bij dat de tafel helemaal onder kwam te staan. Daar gingen mijn kansen als ideale schoonzoon!
De zin “bijt ze als ik haar aai, bijt hij als ik hem aai?” tegen het einde van het lied verwijst dan weer naar het legendarische filmfragment uit de Pink Panther-films, waarbij inspecteur Clouseau aan de man aan de receptie vraagt: “Does your dog bite?” Waarop deze ontkennend antwoordt. Daarna wil Clouseau de slapende hond aaien, maar hij kan slechts op het nippertje een fikse beet vermijden. “I thought your dog didn’t bite!” “It isn’t my dog…”
Tijdens de verkiezing van Zo is er maar één, waar men op zoek ging naar het mooiste Nederlandstalige lied, belandde “Kvraagetaan” in de eerste halve finale, maar werd toen weggestemd. Sinds 2007 is er op Studio Brussel ook een verzoekprogramma dat “Kvraagetaan” heet.
In september 2015 brachten de Fixkes een nieuwe plaat uit: ‘Weeral halfacht’. Voorproefjes waren de hiphopslow ‘Nooit niks’ en ‘Jodie Foster’, het meest autobiografische Fixkes-nummer ooit. Want ja, Sam Valkenborgh (foto Michiel Hendryckx via Wikipedia) schrijft nog altijd goede songs, maar de nieuwe Kvraagetaan zal voor een andere keer zijn. En er is een en ander veranderd. De veldopstelling bijvoorbeeld. Sam Valkenborgh verhuist naar de bas, nieuweling Mike Engels (Freestyle Fabrik) vult de plek in op gitaar. De andere drie blijven trouw op post: Jan Valkenborgh op drum, Peter Deckers op gitaar en Bart Palmers op toetsen. Dat maakt het allemaal wat rauwer klinkt, met veel echo’s van de jaren negentig. Maar het publiek moest er niet van weten…
Ronny De Schepper
(*) Geen paniek, hé! Ik was toen zelf ook maar vijf jaar.
(**) Er was nog een oudere broer, Robert, die de rol van Little Joe vervulde bij de zogenaamde “Bonanza’s” van de tuinwijk (jaja, wel degelijk de Bonanza’s en niet de Cartwrights). De anderen waren Rudy Claus als Ben, Daniel Van Hoeylandt als Adam en François Engels als Hoss. In 2010 hebben ze een reünie gehouden in restaurant Temsica en sindsdien doen ze dat ieder jaar. Aan die reünie wordt ook deelgenomen door Eddy De Cleen (destijds drummer van een groepje dat soms in zijn tuin repeteerde en vooral rond een Engelse sologitarist draaide, die Butler heette) en door de zussen Waterschoot (Anita en Jenny) die allen in dezelfde huizenblok woonden als wij.
(***) De bijgevoegde foto werd die dag genomen in de hof van Frans Lauwers, recht tegenover het huis van de familie G.
dagelijks iets degelijks 