Zelden zoveel « vedetten » in een zaal bij elkaar gezien als voor de gastvoorstelling van het pionierende West-Duitse Gripstheater in de Brusselse Beursschouwburg. Andere (waardevolle) kindervoorstellingen worden royaal door de « serieuze » theaterrecensenten geboudeerd, maar het Grips, dat mochten ze niet missen natuurlijk.
Vandaar de scheefgetrokken verhoudingen deze keer. Er werd veel gelachen maar (ondanks de nochtans uitstekende Nederlandse bindteksten) niet door de kinderen, die je herhaaldelijk hoorde vragen : « Wat zeggen ze ? Wat zeggen ze ? » Anderzijds wist het dynamische spel zelf van het Grips wél de aandacht van de jeugd gaande te houden. Toch ook een negatieve opmerking wat het Grips betreft : de muziek. Zo’n manneke met gitaar en beugel met mondharmonica à la Armand was wel een beetje armzalig. Van diezelfde Armand heb ik ooit eens horen zeggen dat het net een pop is die men opwindt en die dan afloopt en dat gold nu ook zowat voor ons Gripsvriendje.
Véél negatieve opmerkingen echter voor het Brialmont-theater. Die hebben werkelijk een rampzalig seizoen achter de rug en de enige uitschieter was de gehandicaptenshow « ’t Loopt mank » (zie rv nr 48). Nu blijkt dit echter helemaal gejat van dit stuk van het Grips (« Sterker als Superman »). Bovendien doet Alice Toen (die zichzelf als auteur opgeeft van « Mank ») nogal denigrerend over het huidige Grips (namelijk in de nabespreking van « Prins Onbedroefd » in Gent) én is zij de officiële vertaalster van « Sterker dan Superman » dat op dit moment in het Koninklijk Jeugdtheater van Antwerpen loopt. Wat is dat toch voor een kwalijk riekende zaak ?
Referentie
Ronny De Schepper, Hips! dat was het Grips, De Rode Vaan nr.7 van 1982
dagelijks iets degelijks 