45 jaar geleden overkwam Johan Anthierens (ondertussen ook al wijlen) het ergste wat een journalist kan overkomen. Hij had een interview gedaan met de atleet Ivo Van Damme (foto Sporza), die daarna op stage vertrok naar Zuid-Frankrijk. Anthierens vond het wel een goed idee om zijn interview te presenteren alsof het daarna was opgenomen, bij de thuiskomst van Van Damme bij zijn vriendin (ook een atlete) Rita Thijs. Maar helaas… dat weerziens is er nooit gekomen!
Ivo Van Damme overleed immers op 29 december 1976 na een auto-ongeval ter hoogte van het plaatsje Bollène, dat op een twintigtal kilometer van de stad Orange ligt.
Van Damme werd geboren in Brussel. Tot zijn zestiende speelde hij voetbal bij Racing White, een club die later met Daring Molenbeek gefuseerd is tot RWDM. Nadat hij zich aansloot bij Daring Leuven, specialiseerde hij zich in de 1500 en 3000 m, maar bleek al snel een betere sprinter te zijn, die vooral goed presteerde op de 800 m.
In 1973 maakte Van Damme zijn internationale doorbraak op de Europese kampioenschappen voor junioren. Hij werd vierde in een Belgisch record van 1.48,16. In het jaar erop werd hij door een bloedziekte (klierkoorts oftewel Ziekte van Pfeiffer) getroffen en waren zijn prestaties ondermaats.
In 1975 verbeterde hij het twintig jaar oude Belgische record op de 800 m van Roger Moens tweemaal: op 15 augustus in Landen en vijf dagen later in Zürich, waar hij een tijd liep van 1.45,3. Zijn topprestaties kwamen in 1976. In Zürich liep hij opnieuw een nationaal record op de 800 m.
En toen kwam Montreal, de Spelen waar Van Damme zo naar uitgekeken had. Vóór de afreis had hij een gedurfde uitspraak gedaan voor het oog van de camera. ‘Wie me klopt zal het wereldrecord moeten breken.’ Roger Moens: ‘Toen hij voor de Spelen op stage trok naar Zuid-Afrika stuurde hij een kaartje waarop stond: ‘Heb boven mijn bed een papiertje hangen met daarop “Olympische finale: 1.43.8.” Dat was durven op een ogenblijk dat het record op 1.45 stond. Hij durfde dat te schrijven omdat hij wist dat ik hem geen dikke nek zou vinden. En hij hield woord: op de Spelen liep hij uitgerekend 1.43.8!’
In Montreal werd Van Damme op de 800 m tweede achter Alberto Juantorena (Cuba). Zijn tijd was, elektronisch gemeten, 1.43,86 (een Belgisch record), terwijl Juantorena met 1.43,50, precies zoals Van Damme dat eerder had voorspeld, een wereldrecord liep. Hierbij bleef het echter niet. Op de 1500 m pakte hij vervolgens zijn tweede zilveren plak; op dit nummer werd hij geklopt door de Nieuw-Zeelander John Walker. Aan het eind van dat jaar werd Van Damme in België dan ook verkozen tot Sportman van het jaar. Maar dat laatste maakte hij dus zelf niet meer mee.
Een jaar later werd in het Koning Boudewijnstadion ter nagedachtenis van Ivo Van Damme de eerste Memorial Van Damme atletiekmeeting gehouden. Dit is een van de prestigieuze Diamond League meetings, die jaarlijks gehouden wordt op het einde van de maand augustus of begin september. (Wikipedia)
dagelijks iets degelijks 