Bloedbroeders

Indien een boek tot tweemaal toe in een televisieprogramma wordt voorgesteld (in « Een vinger in de pap » om precies te zijn), dan mag het wel iets heel bijzonders zijn, willen we niet boos worden om deze nadrukkelijke publiciteit. Maar « Bloedbroeders » van Nigel Gray (*) is dan ook een heel bijzonder boek. Niet enkel wegens de kern van het verhaal (een Engelse soldaat die is gedeserteerd uit Noord-Ierland en wordt geholpen door een groepje kinderen), maar vooral wegens het feit dat deze unieke situatie de jongeren mondig maakt om bepaalde netelige onderwerpen te bespreken.

Dat alles gebeurt echter weinig opvallend en zit eerder verweven in een spannend verhaal dat op zichzelf de aandacht van de jonge lezers zal gaande houden. Hetzelfde geldt voor problemen als echtscheiding, drugs, zelfmoord, rollenpatroon en kindermishandeiing die terloops aan de orde komen.
De taal is voor zo’n boeken ook erg belangrijk. De schrijver heeft echter het uitstekende idee gehad in de huid van het jongste kind te kruipen en zo het verhaal te boek te stellen. Weliswaar zgz. drie jaar later, zodat al te simplistische formuleringen uit de weg worden gegaan maar de taal toch als natuurlijk voor een kind overkomt. Zodanig zelfs dat wij niet enkel de Nederlandse vertaling aanraden, maar ook het origineel voor cursorische lectuur in het tweede of derde jaar Engels.
Wenst u ook een negatief geluid ? Wel, een tijdlang hadden wij wat kritiek op bepaalde volwassenen die als een soort van engelachtige wezens worden voorgesteld, met name de deserteur (Dave) en de vader en stiefmoeder van de verteller (Andy). In een onverwachte ontknoping blijkt echter dat er voor deze houding wel een verklaring is en ook deze kritiek slikken we dus maar weer in.

Referenties
Ronny De Schepper, Bloedbroeders, De Rode Vaan nr.44 van 1981
Nigel Gray, Bloedbroeders (vertaling Jos Bertelink), Uitgeverij Lotus, 124 blz., 295 fr.

(*) Nigel Gray is een Ierse auteur die uitgeweken is naar Australië.