Zestig jaar geleden vond de eerste mars op Brussel plaats. Tussen de 75.000 en 100.000 Vlamingen namen eraan deel.
De eerste Mars op Brussel (op 14 oktober 1962 gevolgd door een tweede) was bedoeld om de in mei 1961 geïnstalleerde rooms-rode regering-Theo Lefèvre–Paul-Henri Spaak die de pacificatie van de taalproblematiek door aanpassing van de taalwetgeving (bestuurszaken, onderwijs, taalgrens) in haar regeringsverklaring had opgenomen, onder druk te zetten.
De organisatie van de Marsen was in handen van het Vlaams Aktiekomitee voor Brussel en Taalgrens (VABT), dat 48 Vlaamse culturele verenigingen en drukkingsgroepen verenigde en waarin de Vlaamse Volksbeweging (VVB) zich ontpopte als de belangrijkste motor voor de organisatie van de marsen.
Het eisenpakket bestond uit de afschaffing van de talentellingen, de begrenzing van de Brusselse agglomeratie tot 19 gemeenten, de afschaffing van alle taalfaciliteiten in de Brusselse randgemeenten, de vastlegging van de taalgrens, de uitschakeling van alle uitingen van verfransing in Vlaanderen, de tweetaligheid van Brussel, de vernederlandsing van het bedrijfsleven in Vlaanderen, de eentaligheid in en splitsing van de centrale besturen en een zetelaanpassing in het parlement. (NEVB.be)
dagelijks iets degelijks 
Zestig jaar later bestaat België nog steeds. En ieder jaar weer opnieuw werd het einde van het Land aangekondigd. Maar de Belgen bestaan als volk al zo’n 2000 jaar. Julius Caesar wist zich er al geen raad mee.
LikeLike