Het is vandaag al tien jaar geleden dat televisie-coryfee Tony Corsari in het Gentse Jan Palfijn-ziekenhuis is overleden aan darmkanker.
Tony Corsari werd geboren in Tienen als André Parengh. Hij studeerde drie jaar administratief recht in Leuven en Brussel en was overdag ambtenaar bij het COO (Commissie voor Openbare Onderstand, later het OCMW), eerst in Tienen, daarna in Brussel.
Van jongs af aan had hij een voorliefde voor de showbusiness en entertainde hij graag mensen. Als tiener maakte hij al deel uit van een dansorkest en speelde hij piano, viool, saxofoon, klarinet en accordeon. Parengh speelde in Tienen toneel bij ‘Vermaak na Arbeid’, trad op in operettes en revues in de Brusselse Folies Bergère en tekende cartoons voor Franstalige dag- en weekbladen. In 1954, hij trad toen al op als presentator van cabaret en variété, maakte hij een tournee met Ray Franky en dat betekende in 1955 zijn doorbraak op de toen nog maar pas begonnen Vlaamse televisie. Nic Bal en Paul Van Dessel zagen hem aan het werk in het Apollotheater in Antwerpen als presentator met het in die tijd zeer bekende tango-orkest van Malando. In mei 1955 begon hij bij de toenmalige NIR en maakte hij als Tony Corsari zijn debuut als televisiepresentator in het variétéprogramma De Teleshow. Daarna volgden quizprogramma’s als 100.000 of niets, De Muziekkampioen en Eén tegen allen. Daarnaast presenteerde hij ook de talentenjacht Ontdek de ster. Corsari stond bij de televisie bekend als de man die alles kon: zingen, dansen, acteren, goochelen, presenteren, cartoons tekenen en sketches spelen in zijn shows. ’s Avonds reisde hij het land af voor zaaloptredens, als conferencier, cabaretier, presentator, acteur, goochelaar en zanger. In zijn recordjaar 1969 trad hij 296 keren op. Hij schreef zijn eigen teksten en zong zelf de titelmelodie van De Muziekkampioen: “Ding dong deun, wij zoeken een muziekkampioen!” Als zanger had hij trouwens grote hits in Vlaanderen met Waarom zijn de bananen krom? (1963) en Het minirokje (1967).
In 1964 besloot hij een punt te zetten achter zijn televisiecarrière. In de laatste aflevering van zijn laatste programma Een tegen allen nam hij afscheid van het publiek en de televisiewereld samen met diensthoofd ontspanning bij de BRT Herman Verelst. Sindsdien leefde hij bewust een teruggetrokken bestaan, ver weg van de camera’s. Hij koos voor zijn baan bij de toenmalige Commissie voor Openbare Onderstand, waar hij opklom tot directeur-generaal in Brussel. Hij verscheen 33 jaar lang niet meer op het scherm maar bleef ’s avonds wel optreden in Vlaamse zalen.
In 1997 slaagde Luc Appermont er na drie jaren proberen in, om Corsari met een goede smoes in het VTM-programma Het Mooiste Moment te laten verschijnen en hij reikte kort daarna in 1998 aan Koen Wauters de prijs voor tv-persoonlijkheid uit tijdens het laatste Gala van het Gouden Oog. In 2003 zocht Bart Peeters hem ter gelegenheid van de show rond 50 jaar Vlaamse televisie weer op. Corsari zong toen nogmaals Waarom zijn de bananen krom?
Op 24 oktober 2010 kwam hij nog eens op tv toen hij samen met Luc Appermont te gast was in het zondagavondprogramma De jaren stillekes van Steven Van Herreweghe. In datzelfde jaar maakte hij in Man bijt hond bekend dat hij aan darmkanker leed en dat hij de behandeling had stopgezet. Vier jaar eerder was zijn vrouw Jacqueline Crama overleden, met wie hij sinds 5 augustus 1950 was gehuwd. Op 26 december zat hij nogmaals samen met Luc Appermont en Steven Van Herreweghe in de zondagavondquiz De Pappenheimers. Op 27 januari 2011 zong hij – opnieuw na lang aandringen van Luc Appermont – nog eens Waarom zijn de bananen krom tijdens het eresaluut voor zijn goede vriend Marc Dex in het Casino van Oostende en kwam zo nog eens in De Rode Loper op Eén. Dit was zijn laatste televisieoptreden.
Op zaterdag 20 augustus 2011 werd hij door het stadsbestuur van zijn geboortestad uitgeroepen tot Ereburger van de Stad Tienen na een speciaal ingerichte gemeenteraadszitting. Hij was zelf in een rolstoel aanwezig op de huldiging in het stadhuis. Tijdens dezelfde plechtigheid trad hij op 84-jarige leeftijd in het huwelijk met Estella Borgelioen, zijn vriendin sinds vele jaren.
Na de behandeling in het Heilig Hart in Tienen verbeterde zijn toestand niet en werd hij opgenomen op de dienst palliatieve zorgen in het AZ Jan Palfijnziekenhuis te Gent waar hij tijdens zijn slaap aan de gevolgen van zijn ziekte is overleden.
Ronny De Schepper
dagelijks iets degelijks 