In mijn krant lees ik dat Clee Van Herzeele op 82-jarige leeftijd is overleden. Hij wordt daarin aangekondigd als “de chef muziek van Walter De Buck”. Dat is natuurlijk wel waar, maar daarmee wordt wel een episode uit zijn leven overgeslagen, die toch van enige betekenis is geweest voor de Vlaamse popgeschiedenis, namelijk de rockgroep Clee’s Five (foto, Clee zelf staat in het midden). Daarom grijp ik even terug naar de onvolprezen website van Joski, Ochtendhumeur met brede opklaringen, waar ik ook bovenstaande foto heb ontleend.
Clee’s Five ontstond uit de resten van het jaren vijftig bepop-jazz orkest The Flamingo’s en The Croonies. Leider van de gang werd Clement van Herzele, beter gekend als Clee. Het was in feite een balgroep die vanaf 1962 geleidelijk aan een stevige reputatie opbouwde in de buurt van Zottegem – of all places !!!!!
In 1966 werd de ongenaakbare Griet de Bock bij de groep gehaald (zij zou zich als “Kate” ontpoppen tot de eerste rock’n’roll vrouw in Vlaanderen) en werd de opzet van de groep iets ambitieuzer.
Er werd in dancing “De Truweel” in Sint-Lievens-Esse een live-LP opgenomen voor het Philips-label, met daarop covers van bekende hits uit die dagen (b.v. “Hey Joe”, “The beat goes on”, “Happy Together” …).
In 1967 had de groep een (zeer) bescheiden hitje met de song “No Other Man”, een eigen compositie en een knipoog naar The Jefferson Airplane. Het werd de enige single van de groep.
Clee’s Five bestond toen uit :
– Griet De Bock (zang)
– Dré Baeckelandt (drums, gitaar)
– Herman “Toots” De Vos (bas)
– Guido Vanden Hauwe (piano)
– Clee van Herzele (gitaar)
Een jaar later volgde nog een tweede, opnieuw live in “de Truweel” opgenomen LP met covers, maar daarna brak de groep in verschillende stukken.
Clee en Guido vanden Hauwe brachten samen enkele singles uit onder de naam “Light Fire” (“My baby is sweet”, “Love is Outside” op het Pink Elephant label in 1970).
Kate (Griet de Bock) en haar gezel Dré Baeckelandt richtten Kate’s Kennel op, een groep die destijds voor de nodige verwarring en schandaal zorgde op Canzonissima.
Later vinden we Clee van Herzeele dus terug als een van de tekstschrijvers/muzikanten (vooral basgitaar maar ook soms tuba) in de groep van Walter de Buck: ‘Ik kwam uit Zottegem afgezakt in het spoor van Roland. In Gent waren er elke maandag optredens in een kelder vlakbij het stadhuis. Daar heb ik Walter leren kennen.’ (Clee van Herzeele als 75-jarige in Het Nieuwsblad)
Collega-muzikant accordeonist Alex Rambaut in een andere editie van Het Nieuwsblad: “Ik ben hem onlangs nog gaan bezoeken met Ernesto Borquez, met wie we samen ook heel veel hebben opgetreden. Clee was al heel ziek, maar het was toch een prachtig samenzijn. We hebben zelfs nog samen gezongen, net als vroeger. Clee was een heel lieve, zachte mens. We konden uren praten, vooral over muziek. Hij was dertig jaar ouder dan ik, maar dat merkte je niet. Echt een crème van een gast.”
Op het Muziekarchief vind je nog de andere artiesten waarmee Clee heeft samengewerkt:
Vuile Mong en zijn Vieze Gasten
Clee heeft een zoon, Jeroen, die vooral als jazzmuzikant actief is.
dagelijks iets degelijks 