Op 1 maart 1996 nam hij dirigent Alexander Rahbari ontslag bij de BRT-orkest omdat de gepensioneerde intendant André Laporte nog steeds niet werd vervangen en omdat Rahbari hiervoor niet werd geraadpleegd. Alhoewel zijn contract nog liep tot in september ’97 weigerde hij nog concerten te dirigeren en zo werd ook de tournee door China en Japan afgezegd. (Foto Filharmonie Brno via Wikipedia)
Met spijt in het hart legde Rahbari ook een plebisciet van de meerderheid van de orkestleden naast zich neer, die hem graag nog tot het jaar 2000 als chef hadden gezien. Anderzijds beklemtoonde Rahbari dat hij niet zou breken met de Vlaamse Gemeenschap, waarvan hij een beetje een deel geworden is, zoals hijzelf zei. Maar als ik me niet vergis, is het bij woorden gebleven en is hij sindsdien niet meer in Vlaanderen geweest.
Jan Ceuleers reageerde hier op 21 mei 2009 met: “Het vertrek van Alexander Rahbari heeft maar onrechtstreeks te maken met de pensionering van producer en componist André Laporte, maar met zijn onvrede over een lid van het orkest, met wie hij niet kon opschieten en die hij had geweerd uit het ensemble. Het ‘plebisciet’ had hij zelf uitgelokt door een – niet geheime – bevraging te organiseren onder de orkestleden.
Het is correct dat het BRTN-Filharmonisch Orkest in slechte financiële en materiële papieren was gesukkeld. De grote concertstudio op het Flageyplein moest plots worden ontruimd wegens asbestaanwezigheid, zodat het orkest letterlijk op straat stond, zonder middelen. De Vlaamse overheid wilde niet bijspringen en er waren zware twijfels gerezen over het voortbestaan van het orkest. Vandaar de aarzeling over de vervanging van Laporte. De voorzitter van de Raad van Bestuur, prof.Els Witte, heeft alles in het werk gesteld om een oplossing te vinden die het orkest weer levensvatbaar kon maken: de verzelfstandiging van het orkest (los dus van de BRTN) en een muziekliefhebbende financier-investeerder. Ook deze situatie heeft allicht een rol gespeeld voor de stap terug van Rahbari. Na een jarenlange zwerftocht (zie uw andere bijdrage over dit onderwerp) is het orkest (en het koor) in het begin van de 21ste eeuw weer thuis gekomen, in een andere gedaante en met andere bazen, maar gezond en wel. Met dank aan prof. Witte en Piet Van Waeyenberghe.”
Na enig aandringen heeft de heer Ceuleers mij ook verteld over welke muzikant het juist ging, maar ik moest wel beloven dit voor mezelf te houden, wat ik dus ook zal doen, maar ik nodig natuurlijk andere betrokkenen uit om eventueel wel “uit de kast” te komen…
Er was overigens daarvóór nog een reactie binnengekomen. Luc Vanlaer uit Stevoort schreef op 6 februari 2009: “Zopas genoten op TV Canal+ van de film over Ali Rahbari. ‘Fantastisch’ zoals hij het zelf zegt is ook de film met de muziekstukken. Jammer dat het Filharmonisch Orkest deze man heeft laten gaan. Hopelijk vind ik nog enkele CD’s van zijn uitvoeringen.”
Referentie
Ronny De Schepper, Het blinde vertrouwen in de dirigent, Muziek & Woord, juni 1992
dagelijks iets degelijks 