Op 27 januari 1866 werd “Zaide” voor het eerst opgevoerd in een productie van de uitgever André, die de manuscripten van Constanze had “gekregen”. Hij zorgde ook voor een titel (Mozart had er geen), een ouverture en een finale van zijn eigen hand.
“Zaide” had Mozart samen met trompettist Johann Andreas Schachtner geschreven, naar “Der Serail” van Joseph von Friebert. Het Singspiel blijft onafgewerkt omdat door het overlijden van keizerin Maria Theresia de kans op opvoering in Wenen zo goed als nihil is. Hij zet zich dan maar aan het schrijven van “Idomeneo” voor München, maar “Zaide” is toch een duidelijke voorstudie van “Die Entführung aus dem Serail”: het eindigt ook reeds met een uitspraak van de sultan die zegt dat “ook Azië edele geesten kan voortbrengen.” Alhoewel, “eindigt”? Het oorspronkelijke scenario voorzag nog een coup de théâtre, waarin zou blijken dat het verliefde slavenpaar Zaide en Gomatz uiteindelijk de kinderen van Allazim waren, de bewaker die hen helpt te ontsnappen!
Op 9 juli 1779 voltooit Mozart zijn 33ste symfonie (KV.319). Oorspronkelijk bestaat het werk slechts uit drie delen, het menuet werd pas in 1782 toegevoegd, ter gelegenheid van een concert dat hij in Wenen gaf (vandaar dat het dicht tegen een Ländler aanleunt). In 1784 werd ze voor het eerst gepubliceerd, maar toch bood Mozart ze twee jaar later samen met nog elf andere composities “exclusief” aan aan de prins van Fürstenberg. Deze had het bedrog wel door, maar betaalde Mozart toch het overeengekomen bedrag, want “noblesse oblige”.
Nog uit 1779, 3 augustus om precies te zijn, dateert de zogenaamde “Posthoornserenade” (KV.320), waaruit alweer een symfonie in D afkomstig is. Mozart zelf noemde het “Final-Musiken” en dat duidt erop dat het bedoeld was voor afstuderende studenten die een hulde brachten aan aartsbisschop Colloredo.
In 1780 schrijft hij op 29 augustus zijn 34ste symfonie (KV.338), de laatste die hij in Salzburg schrijft, zij het dat hij de symfonie KV.385 (Haffner) wel nog voor Salzburg zal schrijven.
Ronny De Schepper
dagelijks iets degelijks 