De Franse actrice Mylène Demongeot blaast morgen niet minder dan 85 kaarsjes uit. Ik hoop dat ze daar nog adem genoeg voor heeft…
Zij zal zeker niet de filmgeschiedenis ingaan omwille van haar verbluffende vertolkingen, maar voor mij was zij één van mijn eerste erotische ervaringen en zo iemand verdient bij mij toch voor eeuwig een plaatsje in mijn hart.
Als ik mij goed herinner, was dat in de Fantomas-films dat ze mijn hartje sneller deed kloppen om het met een eufemisme te zeggen. Ze was op dat moment al een tiental jaren actief in Franse films en voor haar waren deze flirterige rolletjes een “carrière-switch”, want ze was oorspronkelijk toch begonnen in “ernstige” producties zoals “Les sorcières de Salem” van Raymond Rouleau uit 1957 en “Bonjour tristesse” van Otto Preminger een jaar later.
Maar… “même quand elle change radicalement de registre avec ses rôles espiègles et attendrissants dans les élégants marivaudages de Michel Deville (À cause d’une femme, L’Appartement des filles), il semble que producteurs et public la préfèrent dans des séries populaires comme Les Trois Mousquetaires ou celle des Fantômas.
À la fin des années 1960, lors du tournage pour la télévision d’un des épisodes des Dossiers de l’agence O, elle rencontre Marc Simenon, réalisateur et fils de l’écrivain Georges Simenon et c’est le grand amour. Pour lui, elle met sa carrière professionnelle au second plan pour le seconder dans ses productions. Ils se marient le 16 septembre 1968.
Marc Simenon décède accidentellement le 24 octobre 1999. Depuis, Mylène partage son temps entre l’écriture, son action en faveur de la cause animale.” Net zoals haar vriendin en vroegere rivale Brigitte Bardot dus (Wikipedia)
dagelijks iets degelijks 