Op 17 maart 1990 was er in Arca “Emilia Galotti” van Gotthold Ephraim Lessing. Van Marc Cnops had ik al mooiere aankledingen gezien, net als spectaculairder regies van Gilis en Verbist.
Deze laatste opmerking is natuurlijk een tweesnijdend zwaard: in de bombastische tekst zitten voldoende bloederige elementen om er een Dehertiaans spektakel van te maken en in dat geval opteer ik toch voor de licht ironische aanpak die de voorstelling droeg. Of beter: het waren de spelers die deze aanpak aankonden die de voorstelling droegen. En dat waren dan op de eerste plaats Gilda De Bal als de versmade minnares en Bert André als de konkelfoezende kamenier (*). Vooral het heerlijke spel van deze twee nodigde uit tot een “lekker theateravondje”, al heb ik de indruk dat dit nu niet bepaald de bedoeling van de beide regisseurs was…
Ronny De Schepper
(*) Waarmee meteen ook duidelijk is dat ik de foto niet gekozen heb, want daarop staan Carmen Jonckheere en Peggy Schepens afgebeeld.
dagelijks iets degelijks 