Het is vandaag precies honderd jaar geleden dat de Amerikaanse acteur en regisseur Charlie Chaplin is gehuwd op 35-jarige leeftijd met de 16-jarige (Lo)Lita Grey, die hij zwanger had gemaakt. Alhoewel kennissen beweren dat ze net als zijn eerste vrouw Mildred Harris (*) wat achterlijk is, ziet Chaplin vooral “een meisje met zoveel onschuld en zo’n grote borsten”.
Lita Grey zelf was als Lillita McMurray (Grey was de kleur van haar poesje – het poesje dat Chaplin haar had gegeven, bedoel ik) geboren op 15 april 1908 en Chaplin was reeds in haar geïnteresseerd toen ze amper zeven was! Hij engageerde ze als kindsterretje (o.a. in de “hemelscène” in “The Kid” en als meid in “The Idle Class”) en met medeweten van haar moeder werd ze langzaam op het “grotere werk” voorbereid, wat dan uiteindelijk uitmondde in “The Gold Rush” (1924). Daar ging ze af als een gieter, zodanig dat Charlie ze wilde “dumpen”, maar haar zwangerschap kwam haar (en vooral haar moeder) uitstekend van pas, want in juridische termen stond dit gelijk met verkrachting, aangezien het seks met minderjarigen betrof. Chaplin werd dus in een “shotgun wedding” geloodst, waarvan hij nog tijdens de “honeymoon” verklaarde: “’t Is beter dan de gevangenis, maar als ’t hier nog lang gaat duren, zal ’t rap gedaan zijn.” (Meatloaf zou zeggen/zingen: “So now I’m praying for the end of times…”)
Hij begon met Lolita aan het fornuis te kluisteren. Maar dat had schoonmama zo niet gezien. Ze berekende dat haar dochter daarmee een carrière van zo’n zestien miljoen dollar misliep en of de lieve schoonzoon dit bedrag dus even wilde ophoesten? In ruil wilde zij wel het huishouden doen, want haar dochter kon niet koken. Kortom, toen negen maanden na de eerste baby (Charles jr) ook nog Sydney werd geboren, sliep Chaplin al niet meer onder het echtelijke dak. Volgens het echtscheidingsproces dat daarop volgde had Chaplin “nooit” (buiten die twee keren dan, neem ik aan) “gewone” seks met Lita gehad. Maar aangezien hij, eveneens volgens de procesteksten, haar vruchteloos tot fellatio had aangespoord, kan men zich afvragen of er dan überhaupt wel aan seks gedaan werd? Ook het feit dat hij haar passages uit “Lady Chatterley’s Lover” had voorgelezen, werd hem door de Californische rechtbank zwaar aangerekend. Aangezien hij toch nog altijd geweldig populair was, leek de pers even zijn kant te kiezen, maar toen speelde moeder Nana haar troefkaart uit: als Chaplin niet zou afdokken, zou ze tenminste vijf bekende actrices noemen, waarmee Charlie seksuele activiteiten had ontwikkeld tijdens zijn huwelijk met Lita. Aangezien hij o.a. Louise Brooks (18), Peggy Fears (17) en Marion Davies (21) niet in het schandaal kon betrekken, gaf Chaplin toe, ook al omdat de rechtbank de schadevergoeding tot een goede zeshonderd duizend dollar liet terugbrengen. (Zijn affaire met Marion Davies had overigens al het leven gekost aan producer Tom Ince: Davies was immers een protégée van krantenmagnaat William Randolph Hearst en toen deze de twee op zijn zeiljacht aantrof “in flagrante delicto”, schoot hij in de verwarring Ince neer i.p.v. Chaplin. De dood van Ince werd officieel toegeschreven aan… “acute indigestie”.)
Op de vooravond van de terechtstelling van Sacco en Vanzetti in augustus 1927 wordt het huwelijk met Lita Grey, ontbonden op basis van “wreedheid” (het voornaamste “bewijs” was dat hij zich eens kwaad had gemaakt toen ze een elftal gasten mee naar huis had gebracht). Hij moet haar 825.000 dollar betalen, het grootste bedrag ooit in die tijd, en de hoede van hun twee kinderen, Charles jr. en Sydney, wordt aan haar toevertrouwd. Later hertrouwde ze eerst met Henry Aguirre en later met Arthur Day. Ze trouwde een vierde maal op 22 september 1956 met Patsy Pizzolongo van wie ze scheidde in juni 1966. Grey leefde nog lang (alleen?) tot ze op 87-jarige leeftijd in Los Angeles aan kanker overleed.
Ronny De Schepper
(*) In 1918 had Chaplin de 16-jarige Mildred Harris gehuwd, waarvan hij tevergeefs een actrice probeerde te maken (door sommigen werd ze als “achterlijk” omschreven). Mildred stierf bijna toen ze een baby kreeg, die zeer misvormd was en (gelukkig) slechts drie dagen leefde. Toen Chaplin haar kort daarna beu was, vond ze soelaas bij Alla Nazimova, “de vrouw van de duizend stemmingen”. Van Chaplin wordt gezegd dat hij, net als Humphrey Bogart, uitzonderlijk groot geschapen was, maar dit geheel terzijde.
(Zeer) selectieve bibliografie
Adolphe Nysenholc, Charles Chaplin ou la légende des images, Paris, Méridiens Klincksieck, 1987.
dagelijks iets degelijks 