Op 7 augustus 1984 nam onze wielertoeristenploeg Sport Na Arbeid deel aan de Romantocht. Het verslag is van Kurt Wilmsen (rechts op bovenstaande foto)
“We zijn om 10 u. stipt vertrokken met 3 SNA-leden: André (in het midden op bovenstaande foto), Ronny en Kurt. Daar we zeer talrijk in totaal waren besloot Merelbeke het lichtste van de twee vooropgestelde parcours te volgen. Omdat er geen volgwagen ter onzer beschikking was (André volgde in Zelzate) hadden we onze twee tassen in de Roman-wagen geplaatst. Ja, twee, omdat Ronny er niet aan gedacht had om iets mee te nemen waarmee hij zijn maag kon verwennen, want hij dacht rond 2.30u thuis te zijn om de atletiekkampioenschappen voor vrouwen te zien.
Ongeveer een kwartier voor de eerste controle merkte ik dat Ronny’s achterwiel paraplu was. Hij stopte en haalde zijn achterwiel eruit en zocht vergeefs naar de reden. André die inmiddels ook gestopt was zag onmiddellijk dat er een spaak afgebroken was, die werd tussen de anderen gevlochten en men begon te achtervolgen. De groep werd bijgehaald op een paar honderd meter van de tweede controle. Daar zei Ronny: “Had ik geweten dat het zo dicht bij was, had ik zo hard niet getrapt.”
De spaak werd er uit gedraaid, en we begonnen te eten… en Ronny op zijn kin kloppen, gelukkig was er nog de barmhartige André die hem een koekje gaf. Voor we weer aanzetten had ik nog een uiltje geknapt. Om 12.15 u. vertrokken we uit Bottelare voor het lastigste stuk met Munte, Munkzwalm, Maria-Horebeke, naar de brouwerij Roman te Mater waar er een vliegende controle was. Daarna een flinke afdaling met nog wat kasseien en zo langs een café die ons deed terugdenken aan de “Acht van SNA” en waar André naar de op uitkijk staande uitbaatster riep: “Nee madam, Guido (Embrie) is er niet bij.”
In de tweede controle te Semmerzake constateerden we dat Ronny nog een spaak verloren was, hij fronste de wenkbrauwen en zei: “Ik ben bang dat ik niet meer thuis zal geraken. Ik zal door mijn wiel zakken.”
Na een koele dronk (santé) konden we beginnen aan het laatste stuk van 39 km (het platte). Maar er zaten toch nog enkele nijdige hellingen verscholen tussen de velden en nog wat extra lange kasseistroken.
Alles ging goed tot de laatste 20 km waar Ronny overal pijn kreeg (doorzetten Ronny) en hij heeft het toch gehaald. Nog eens bijvertellen dat niemand van SNA plat viel. Er waren twee toeristen die een kaderbreuk hadden (waarvan één van Gentse Velosport). De inrichters hadden voor twee parcours gezorgd (nieuw). Ronny heeft uitgereden, gefeliciteerd, want hij had nog nooit meer dan 100 km gereden en nooit 2 dagen na elkaar.”
dagelijks iets degelijks 