Uit de Minibrokjes is ook de rubriek “Aan den toog” gegroeid. Alles is begonnen met het singeltje “Vercruusse danst” van Martin De Jonghe. Ik maakte daarop in de Minibrokjes de parodie “Wilfried danst” en gebruikte daarvoor ook het dialect, net zoals Martin De Jonghe dat ook deed. En dat sloeg aan. Grote politieke thema’s bleken plotseling veel toegankelijker als men ze in het dialect behandelde. De weg van de dansvloer naar de toog was dan ook haast vanzelfsprekend. Het rubriekje was op een bepaald moment zo populair dat ook lezers spontaan bijdragen begonnen in te sturen (vooral dat het spontaan gebeurde, was heel uitzonderlijk voor De Rode Vaan). “I love Yannick” is daar een voorbeeld van.
De politie is je beste vriend (nr.7 van 1982)
Jolly Jumper (nr.8 van 1982)
Man bijt hond (nr.9 van 1982)
Administratieve fout (nr.10 van 1982)
Gene whisky! (nr.11 van 1982)
Impotent (nr.12 van 1982)
Krokussen: ja; De Croo kussen: nooit! (8/4/1982)
Aan den toog (in Georgië) (nr.16 van 1982)
De trein is altijd een beetje reizen… (nr.19 van 1982)
Is-da-nen-boel ! (nr.21 van 1982)
Na nog ies in’t Fraans s.v.p. (nr.31 van 1982)
Bakken aan den toog (nr.32 van 1982)
I love Yannick (nr.33 van 1982)
Toogpraat (nr.34 van 1982)
