In 1986-87 organiseerde Guido Lauwaert (foto Jo Clauwaert) onder de titel “Suite Flamande”, een literaire tournée van Claus. Enkele jaren later (in 1990 om precies te zijn) zouden de twee nochtans serieus overhoop liggen n.a.v. “Avenue Claus”, een satire waarbij een busreis wordt georganiseerd langs de huizen in Gent waar Claus heeft gewoond. Daarbij worden bijtende en vooral indiscrete commentaren gegeven, die bij Claus in een verkeerd keelgat zijn geschoten.
Hij trok de publicatie van zijn roman “Zomernacht” bij de uitgeverij Nioba terug, omdat die het boek van Lauwaert als eindejaarsgeschenk voor hun zakenrelaties liet verspreiden. Het zal waarschijnlijk juist dàt aspect geweest zijn dat voor Claus de emmer deed overlopen, want inhoudelijk wordt hij wel als een soort huisjesmelker afgedaan, maar dat zijn toch het soort vlooien dat de leeuw makkelijk uit zijn pels schudt. Het boekje zelf is trouwens een veel vernietigender satire op mijn confraters van de diverse Gentse stadsedities (met name Laurens De Keyzer, Manu De Tremmerie, Rita De Doncker, Cé Van de Poel en Michel Casteels) dan op de meester zelf. En het is ook een laatste afrekening met het CVP-bestuur (schepen Bracke en zijn acoliet Paul Vlaeminck) net voor paars (de kleur van het boekje overigens) het roer zou overnemen.
dagelijks iets degelijks 