Het is vandaag al vijftien jaar geleden dat de Franse zanger en jazzgitarist Sacha Distel is overleden.

Sacha (koosnaampje voor Alexander) Distel was de zoon van een uit Rusland geëmigreerde scheikundige. Na de Tweede Wereldoorlog kwam hij in contact met de Parijse variant van de jazz met figuren als Django Reinhardt en zijn oom Ray Ventura (als lid van diens orkest Les Collégiens is hij in 1953 te zien in de film “Femmes de Paris” van Jean Boyer). Als jong jazzgitarist trad hij onder meer op met Dizzy Gillespie. Hij had echter meer succes als zanger en naar het voorbeeld van Henri Salvador ging hij zich steeds meer op het populaire genre toeleggen. Het nummer Monsieur Cannibale dat in de jaren ’60 gezongen werd door Sacha Distel wordt in De Efteling gebruikt bij de attractie Monsieur Cannibale. Het was ook het lievelingsnummer van mijn moeder, waarop zij tijdens de “teerfeesten” van de Harmonie Recht door Zee telkens uitbundig de hucklebuck danste (het past er volledig op: probeer het maar eens thuis!).
Hij kende ook internationaal succes (o.a. met “The good life”) omdat hij op zijn negentiende naar New York was getrokken, waar hij zijn Engelse taalkennis verbeterde en in het wereldje van componisten en producers terechtkwam en o.m. optrad in The Ed Sullivan Show. Hij had in 1957-58 een korte relatie met Brigitte Bardot en daarna met Dionne Warwick, maar trouwde in 1963 met Francine Bréaud (ski-kampioene), bij wie hij twee zonen had.
Na een auto-ongeval in 1985 stopte bijna zijn carrière, omdat hij aansprakelijk werd gesteld voor de geleden schade van zijn passagier, de actrice Chantal Nobel.