“Voor velen is kerstmis een periode vol verschrikkingen,” schrijft de Brit Steven Berkoff, adept van het théâtre de la cruauté van Antonin Artaud, zeer terecht. “Vooral voor introverten die, als de kaartjes geteld worden, overvallen worden door een overdreven gevoel van waardeloosheid.”
Lees verder “Dertig jaar geleden: “Harry’s Christmas” (Steven Berkoff) in Arca”
Sam Bogaerts was vanaf het seizoen 1993-1994 verantwoordelijk voor “Het Salon”, een “experiment” dat in dat seizoen is van start gegaan in het NTG. Sam Bogaerts is in Gent terechtgekomen na zijn “Hollands avontuur” (aan Toneelgroep Amsterdam hield hij naar eigen zeggen namelijk een heroïneverslaving over). Hij is altijd al een speciaal geval geweest. Hij is pas naar de toneelschool getrokken toen hij reeds 27 was. Daarvóór deed hij allerlei jobs: boekhouder, chauffeur, dokwerker, expediteur… Hij had immers zelfs niet eens de middelbare school uitgedaan. Het was pas toen zijn huwelijk op de klippen liep en hij een meisje ontmoette dat toneel studeerde dat hij ook enige belangstelling voor toneel begon te ontwikkelen. Ik zeg wel “enige”, want eigenlijk gaat hij ook nu nog altijd enkel “om professionele redenen” naar theater. Hij vindt het immers niet vervelend, maar overbodig. Zelfs het conservatorium in Brussel heeft hij niet afgemaakt, omdat hij ruzie kreeg met Jan Decorte (terecht m.i.: hij moest iemand écht pijn doen en dat weigerde hij). Dat maakte evenwel niet veel uit, want hij had toen al De Witte Kraai gesticht.
Lees verder “Dertig jaar geleden: “Het Salon” in het NTG”
Nadat Bart Verschaeve verdwenen was uit Arca, begon ex-vriendje Hugo Van Laere aan een enorme reeks van flaters. Zo was er “Rijksdag”. “Rijksdag” heette oorspronkelijk “Rustdag” en is gebaseerd op de lectuur van allerlei teksten die met fascisme e.d. te maken hadden. Philippe Ceulemans maakte daarvan een theatertekst en Hugo Van Laere regisseerde o.a. Kadèr Gürbüz en Rafaël Troch in een fantasie waarin een aantal individuen worden uitverkoren om op één dag de wereldbevolking uit te dunnen. “Zij hanteren daarbij zowel linkse als rechtse argumenten,” zei Van Laere op de persconferentie en het was verontrustend dat ook Eddy Vereycken in De Standaard van 9/1/98 stelde: “Het komt er niet op aan langs welke kant je staat. Dat zal het publiek wel uitmaken. De schuld is van iedereen.” Uiteraard ontstaan er ook zowel relaties als conflicten binnen de groep zelf. Alles speelde zich af binnen de 24 uur, maar in Arca zelf was je er reeds op anderhalf uur vanaf. Gelukkig, zo bleek achteraf. En gelukkig dus ook dat ik het niet ben gaan bekijken.
Ronny De Schepper
In 1998 kwam aan het nieuwjaarvieren bruusk een eind, aangezien op 10 januari niet minder dan twee producties in première gingen, die het fascisme als onderwerp hadden.
Lees verder “25 jaar geleden: “Het onderzoek” in Minnemeers”
dagelijks iets degelijks 