Vandaag wordt Paul Michiels ook reeds zeventig jaar, al is het hem nog altijd niet aan te zien.

Paul Michiels werd geboren in Heist-op-den-Berg, waar hij zijn bijnaam Polle Pap heeft hij te danken aan het feit dat hij zijn vader vergezelde op diens melkronde. Omdat zij vooral in het Brusselse optraden stichtte hij in 1964 “Les Jeunes”, waarvan ook Peter West deel uitmaakte die als Leopold Nijs immers eveneens was geboren in Heist-op-den-Berg op 3 december 1949. De naam “Les Jeunes” gaat weliswaar terug op “The Young Ones” van Cliff Richard, maar in feite bracht men toch vooral het Beatle-repertoire. Na zijn legerdienst in 1967 schakelde Michiels over op het meer psychedelische repertoire met Purple Bus (naar The Honeybus). Dat duurde tot 1969 en toen trok hij zich voor een eerste keer terug uit de muziek. Toen in 1974 René Vlayen echter een klavierspeler zocht om twee Engelsen te begeleiden die hij als Octopus had doen overkomen, stapte Michiels weer in de business. Ondanks (of juist dankzij) de platte pop die ze produceerden, hadden ze veel succes, maar hun grootste succes (“I’m so in love with you”, de vertaling van “Ik ben verliefd op jou” van Paul Severs!) in 1979 was tevens hun laatste. Michiels trok er opnieuw uit en probeerde het op z’n eentje. In 1980 kreeg “Females” (onder de naam P.P.Michiels) de prijs van de grootste zomerhit, ook al veroorzaakte de clip in “Hitring” schandaal omdat er zowaar een blote borst in was te zien! Paul Michiels verdween opnieuw tot hij in 1984 door Firmin Timmermans en Jean Rousseau werd gevraagd om af en toe bij de LSP-band te zingen. Daar ontmoette hij Bart Peeters, die hem in contact bracht met zijn vriend Jan Leyers, die toen bij Beri-Beri speelde, samen met Romeo Spinelli (Dirk Degeest), Eddy Levens, Jan Cuyvers, Luc Van Tilborg, Billy Overloop en Jo Duchateau van Scooter. Even later was Soulsister geboren. Het feit dat “The way to your heart” in de Amerikaanse charts postvatte, liet een internationale doorbraak verhopen, maar die kwam er niet echt. In een recent interview op de VRT liet Paul Michiels zich ook ontvallen dat hij en Jan Leyers nooit echt vrienden werden, ondanks alle reünies die er later nog zijn gekomen.
Zelf heb ik Paul Michiels eens zien optreden in Vooruit. Ik dacht dat dit met één van de vroegste versies van Soulsister was (ik denk dat ze zich toen nog “The Soulsisters” noemenden). Ik was die avond in het gezelschap van de vrouw van Marijn Devalck (die op dat moment eigenlijk al niet meer zijn vrouw was) en na het optreden van Paul Michiels was ik haar plotseling kwijt. Min of meer hetzelfde gebeurde jaren later in de Gentse Plantentuin toen daar een afterparty werd gegeven voor de Nederlandse versie van de Tarzanfilm van de Disneystudio’s. Daarin zong Paul de liedjes die in het origineel door Phil Collins werden gezongen. Maar ook toen heb ik niet lang met hem gesproken. Paul had immers meer belangstelling voor de Gentse schepen Martine De Regge (zie bovenstaande foto)…

Referentie
Ronny De Schepper, Geen Tarzan in de lianen van de Plantentuin, Het Laatste Nieuws 15 oktober 1999

Lees verder “Paul Michiels wordt zeventig…” →