Vandaag is het ook al 55 jaar geleden dat countryzanger Jim Reeves om het leven kwam bij een vliegtuigcrash in Nashville of all places. Er was nog iemand anders aan boord (Dean Manuel), dus men zou kunnen veronderstellen dat dit de piloot was, maar het was wel degelijk Jim Reeves zelf die de stuurknuppel hanteerde. Het ongeluk werd veroorzaakt door een storm en het merkwaardige was dat zijn stoffelijk overschot werd ontdekt door zijn collega’s Marty Robbins, Chet Atkins en Jerry Allison.

Alhoewel Jim Reeves reeds in 1953 een eerste succesplaat, “Mexican Joe”, op een nummer 1-notering kreeg, is zijn doorbraak toch vooral aan… de rock’n’roll te danken. Dat heeft echter alles met de evolutie van country muziek te maken, die daarmee samenhangt. Met zijn rijke traditie en uitgebreide evolutie in tal van verschillende stijlen bleven puristen zweren bij bluegrass of honky tonk, genres die nauw aanleunden bij de blues en die dan ook vaak sociale thema’s behandelden. Toen deze functie eerder door rock’n’roll werd overgenomen, sloeg de country, met name onder de invloed van producer Chet Atkins, een nieuwe, meer zoeterige weg in: de zogenaamde Nashville Sound. Onder Atkins’ invloed was Jim Reeves een van de eersten die met ‘close talking’-microfoontechniek werkte, iets wat zijn stem extra goed deed uitkomen. Als beste voorbeeld kan hiervoor zijn grootste hit gelden: “He’ll have to go” uit 1959.
Vooral met Jim Reeves zou Atkins ervoor zorgen dat country ook wortel schoot in de rest van Amerika, ja zelfs de rest van de westerse wereld. Van de exotische leefwereld van de landelijke gebieden der Verenigde Staten – cowboyland zeg maar – werden enkel nog de uiterlijke attributen bij wijze van herkenning bewaard: stenton, cowboy-laars en bandana zijn het uniform van de country-muzikant en zijn fans. Daardoor kreeg de muziek ook de bijnaam van rechts, conservatief, redneck. Alex Boon (destijds samensteller van het BRT-radioprogramma “Country buiten westen”) gelooft niet dat je de muziek zelf rechts kunt noemen, maar “wanneer je de teksten gaat ontleden dan vind je in sommige country-songs wel rechtse elementen. De positie van de vrouw bijvoorbeeld is meestal conservatief, tot op het randje van het belachelijke. Alle cowgirls leven blijkbaar in slaafse onderworpenheid aan hun man en zijn gelukkig in hun huis-, tuin- en keukenmentaliteit. Maar je kan daarom niet stellen dat country typisch rechts is. In de tijd van de drooglegging bijvoorbeeld (1919-1933) klonken country-liedjes revolutionair. Vanuit de armoede en ellende protesteerden arbeiders tegen de anti-alcohol-wet.“
Naast Jim Reeves zijn natuurlijk vooral vrouwen gespecialiseerd in de zogenaamde “torch songs” (smartlappen). Patsy Cline b.v., die ook alweer tragisch om het leven is gekomen in een “plane crash”. Het verschil tussen sentiment en sentimentaliteit wordt pas erg duidelijk als men Jim Reeves confronteert met zijn grote voorganger, die eveneens tragisch om het leven kwam, Hank Williams.