Vandaag wordt de Welshe gitarist en zanger Spencer Davis tachtig jaar. We kennen hem natuurlijk vooral van The Spencer Davis Group, maar vergis u niet: alle successen van deze groep kunnen op rekening worden geschreven van Steve Winwood, die zich toen terecht nog Stevie liet noemen, want hij was pas zestien à zeventien jaar. Ook het kenmerkende stemgeluid is dat van Steve/Stevie, men kan zich dus afvragen: wat valt er eigenlijk te vieren bij deze verjaardag, tenzij dan misschien dat Spencer Davis een neus had voor jong talent?

Wel nee, Spencer Davis is méér dan enkel maar de ontdekker van Steve Winwood en dat wordt bewezen door bovenstaande CD die ik me een tiental jaren geleden heb aangeschaft. Wellicht werd ik aangelokt door de vermelding van “I’m a man”, maar in dat opzicht kwam ik bedrogen uit: dit is wel degelijk een CD van Spencer Davis en niet van The Spencer Davis Group. Maar bedrogen? Ook dat zeker niet! Deze CD is namelijk zeer goed. Een ontdekking van wie Spencer Davis echt is. En dus een aanrader. Happy birthday, mate!

Hoe het samengaan van trad jazz en Amerikaanse folk uiteindelijk tot de Britse beat boom heeft geleid, leg ik uit in mijn bijdrage over skiffle (zie elders op deze blog), maar wordt ook goed geïllustreerd door de manier waarop The Spencer Davis Group tot stand is gekomen. Lawrence Winwood had namelijk eveneens een trad jazz combo, waarin ook zijn zonen Muff en Steve speelden, ook al was Steve toen amper de korte broek ontgroeid.
Steve Winwood: “Muff and I would go along with our dad and play on some of the dance sections with him. They used to do the fox-trot, the waltz, the quickstep and a rock’n’roll jive section with popular numbers by the Shadows and Duane Eddy. We’d play along on all of that stuff.”
Later stichtte de oudste zoon Muff zijn eigen trad bandje The Muff Woody Jazz Band, uiteraard met zijn broertje Steve. Toen ze in 1963 in The Golden Eagle in Birmingham optraden, zat er in het voorprogramma een folkgitarist, Spencer Davis, die o.a. nummers van Big Bill Broonzy en Leadbelly zong. Davis zag wel iets in een vermenging van trad jazz en folk en overhaalde de Winwood-brothers om samen een rhythm’n’blues-groepje te stichten: The Spencer Davis Group!