Tijdens de jaarwisseling 2007-2008 heb ik twee zogenaamde thrillers gelezen over de Dode Zee-rollen (de zogenaamde “dead sea scrolls”, ontdekt in 1947): “Het Judas Testament” van Daniel Easterman en “Het Qumran Mysterie” van Eliette Abécassis. Zoals gewoonlijk als ik voor het eerst een boek van een bepaalde auteur lees, haal ik vooraf een tekst van het internet om mijn eigen opmerkingen in een breder kader te kunnen plaatsen. In het geval van Easterman was de best bruikbare tekst echter in het Engels, vandaar dat ik mijn commentaar dan ook maar in de taal van Shakespeare (al is het bij mij wellicht eerder de taal van Benny Hill) heb geschreven. Voor wie er tegenop ziet door dat Engels te ploegen, kan ik nu reeds verklappen dat het inderdaad niet de moeite loont. Qua thrillergehalte waren beide boeken een sof, maar bij Easterman komt er nog bij dat wie (net zoals ik) de boeken zou willen lezen om op een ontspannen manier wat meer te weten te komen over de Dode Zee-rollen, zich nog beter tot het boek van Abécassis kan wenden. Wat toch wel merkwaardig is, want Abécassis is van vorming een filosofe, terwijl Easterman een echte specialist in de materie is…