“My Way” is de titel van een lied, dat in de loop der jaren door honderden artiesten is gezongen. De Franse zanger Claude François bracht het in 1967 uit als “Comme d’habitude”, maar het was vooral de bewerking van Paul Anka uit 1968, gezongen door Frank Sinatra, die uitgroeide tot een internationale evergreen.

De Franse componist Jacques Revaux schreef het lied, aanvankelijk onder de titel “For Me” en bood het aan verschillende zangers aan, maar niemand leek geïnteresseerd.
Na enig aandringen wilde Claude François het nummer in 1967 wel op de plaat zetten, mits het voorzien werd van een nieuwe tekst. Gilles Thibaut schreef vervolgens samen met François, onder de titel “Comme d’habitude”, een tekst waarin het leven wordt beschreven van een vermoeide forens met een relatie waaruit de vonk allang verdwenen is. De inspiratie hiervoor putte François uit zijn net beëindigde relatie met de zangeres France Gall.
De Canadees Paul Anka maakte tijdens een bezoek aan Parijs kennis met “Comme d’habitude”. Hij schreef een Engelse tekst op Revauxs melodie en dat werd dan “My Way”, over iemand die aan het einde van zijn levensweg is aangekomen en niet ontevreden vaststelt dat hij misschien niet altijd het juiste heeft gedaan, maar in elk geval uniek is geweest.
Paul Anka kreeg van François toestemming het nummer uit te brengen (*). Anka slaagde er vervolgens in de Amerikaanse crooner Frank Sinatra over te halen het lied op te nemen. Met veel succes, al is dat eerder “in the long run” te situeren. Wat de hitnotering betreft was de hoogste plaats in maart 1969 toen de plaat op nummer 27 stond in de Amerikaanse Billboard Hot 100! In de UK Singles Chart behaalde “My Way” in 1969 dan toch de 5e plaats, maar belangrijker is dat het nummer vervolgens met tussenpozen, 142 weeknoteringen in totaal, tot in 1973 terugkeerde in de lijst.
Vanaf 1969 groeide het nummer uit tot een vast bestanddeel van het repertoire van elke nachtclubzanger. Claude François zag er wel scherp op toe wie het nummer op de plaat mocht zetten. Na zijn dood in 1978 was de weg echter vrij voor een aantal opmerkelijke plaatversies: zowel de Sex Pistols (postuum uitgebracht na de dood van Sid Vicious) als Nina Hagen en Herman Brood namen het nummer op.
In Nederland waren er versies van de Zangeres Zonder Naam (“Mijn leven”) en André Hazes (“Waarom”). Bij de uitvaart van beide artiesten werd het lied (door respectievelijk Marianne Weber en René Froger) gezongen. In Vlaanderen was de eerste versie die van Ron Davis (1946-1971), maar de meest bekende is die van Will Tura. Ook Jacques Raymond heeft een versie uitgebracht, die merkwaardig genoeg een ode aan Vlaanderen is (**). Raymond van het Groenewoud is zowat de enige die het origineel van Claude François als uitgangspunt gebruikte, wat tot het fantastische “Zoals gewoonlijk” leidde. (Wikipedia)