Als recensent denk je vaak: nu heb ik het allemaal meegemaakt. En toch word je dan nog voor verrassingen geplaatst. De première van de “tweede kindershow van het kabaret Chris Moens” in het Zeemanshuis te Antwerpen b.v. Zo luidde de aankondiging en daarmee kon je alle kanten op natuurlijk. En dan arriveer je en blijk je terecht gekomen op een soort van repetitie voor het toekomstige communiefeest. Een kind kon zien (letterlijk!) dat deze productie, die de benaming “Gaandeweg vogelvrij” meekreeg, nog niet af was. De teksten waren onvoldoende gekend, de overgangen stuntelig, de uitspraak was dialectisch en van acteren was op uitzondering van de niet onverdienstelijke Chris Moens zelf hoegenaamd geen sprake.