Claudia Codreanu-Mihalcea, de Roemeense mezzo, was 26 jaar toen ik ze in The Cardiff Singer of the World 1995 aan het werk hoorde. Ze was toen een leerlinge van jurylid Ileana Cotrubas.
Lees verder “Dertig jaar geleden: Claudia Codreanu-Mihalcea in the Cardiff Singer of the World”
Liubov Chuchrova (foto YouTube) is een sopraan en ondanks haar voor ons weinig vrouwelijke voornaam wel degelijk een meisje. Ze was 23 toen ze in The Cardiff Singer of the World 1995 verscheen, helemaal uit Litouwen. Ze was daarmee de jongste deelnemer. Ze begon met een lied van Brahms, dat ze wel op de typisch “Russische” manier bracht. Het was bijna vanzelfsprekend dat ze hierop de juwelenaria van Bianca Castafiori liet volgen. Haar uitspraak was wel beter dan de meeste van haar streekgenoten.
Ronny De Schepper
Katarina Karnéus (foto YouTube) was de laatste kandidaat in The Cardiff Singer of the World 1995.
Lees verder “Dertig jaar geleden: Katarina Karnéus in the Cardiff Singer of the World”
Anja Kampe, de Duitse sopraan (foto YouTube), was 27 toen ze begon met een aria uit “Il Turco in Italia” in The Cardiff Singer of the World 1995. Ze is gehuwd met een Italiaan en werkt meestal in Italiaanse opera’s. Als lied viel ze wel terug op Hugo Wolf. Ze eindigde met “Come scoglio” uit “Cosi”. In het middenregister is ze erg goed, maar verder heeft ze nog wat scholing nodig, zeggen de kenners.
Ronny De Schepper
De 26-jarige Bulgaarse bas Svetozar Rangelov (foto YouTube) begon in The Cardiff Singer of the World 1995 met “Non piu andrai”. Hoe jonger ze zijn, hoe ouder ze lijken. Bovendien is deze achtergekomen telg uit de Boris Christov-school geen Mozart-vertolker. De drie Russische liederen die hij zong (en die we gelukkig allemaal niet moesten horen: alleen dat van Cui) lagen hem natuurlijk beter. Hij besloot met alweer een Mussolini-aria van Verdi: “Oh tu Palermo” uit de “Vespri Siciliani”, maar hij zong het eerder alsof het een Chroetsjov-aria was. “Rather stiffly. He doesn’t move in the buffo direction.” Deze avond was de dirigent Guido Ajmone-Marsan.
Ronny De Schepper
Brett Polegato (foto YouTube), een Canadese bariton van 27 jaar, begon met een aria uit “Don Pasquale” in The Cardiff Singer of the World 1995.
Lees verder “Dertig jaar geleden: Brett Polegato in the Cardiff Singer of the World”
Carlos Bergasa, de jonge Spaanse bariton die ik later bij Miriam Gauci heb ontmoet t.g.v. de opname van “La bohème” (waarin hij Schaunard zong) onder de leiding van Alexander Rahbari, is een welluidende bas. Een beetje arrogant misschien, maar hij hééft het.
Lees verder “Dertig jaar geleden: Carlos Bergasa in the Cardiff Singer of the World”
Earle Patriarco, een Amerikaanse bariton van 29, begon met een aria uit “Cosi” in The Cardiff Singer of the World 1995, gevolgd door één uit “Schoppenvrouw” van Tsjaikovski. Hij hecht veel belang aan het theatrale van opera en zelfs in een lied van Poulenc kwam dit tot uiting. Of misschien zelfs méér, want tijdens zijn opera-aria’s had ik niet echt die indruk. Een “showman” vonden de commentatoren, maar in de positieve zin dan blijkbaar want ze schoven hem ook als winnaar van de avond vooruit en dat werd hij ook.
Ronny De Schepper
Stephen Milling, een 30-jarige Deense bas (foto uit “Parsifal” op YouTube), begon met een lied van Brahms in The Cardiff Singer of the World 1995. Daarna volgde “O Isis und Osiris” uit “Die Zauberflöte” om te bewijzen “oh oh wat kan ik laag”. Maar het was wel mooi, net zoals zijn aria uit “Don Carlo”. Ook bassen zijn gevraagd, daarom was de jury in z’n nopjes, maar het is nog allemaal niet helemaal àf. Toch was hij tot ieders verrassing de winnaar van de avond.
Ronny De Schepper
De Argentijnse tenor Ruben Martinez was reeds 34 toen hij in The Cardiff Singer of the World 1995 aan bod kwam. Hij begon merkwaardig genoeg met een lied van Fauré. Dat is, zeker voor hem (als een soort pseudo-Domingo), niet de gemakkelijkste weg. Volgens hem zijn de mannenstemmen in Noord-Argentinië hoger dan elders en vandaar dat er uit die streek zoveel tenoren komen. Zijn “Ah, lève-toi soleil” uit Roméo et Juliette was echter geen reclame voor zijn landstreek. Door zich op cruciale momenten in te houden maakt hij een onzekere indruk, wat in zijn geval (reeds zes jaar beroeps) toch wel merkwaardig is. Intonatieproblemen en een hoge noot die hij niet haalde betekenden wellicht zijn ondergang.
Ronny De Schepper
dagelijks iets degelijks 