“Planes, trains and automobiles”

Onlangs zond de BBC nog eens “Planes, trains and automobiles” uit, een komische film van John Hughes uit 1987 met in de hoofdrollen de komieken Steve Martin en John Candy. Van de eerste had ik reeds eerder films gezien die me goed waren bevallen, maar van John Candy kon ik niet hetzelfde zeggen. In het begin van de film was hij weer de irritante dikkerd zoals ik hem kende, maar – net zoals in de film zelf – evolueert hij uiteindelijk naar een sympathieker personage. Het tearjerking einde daarentegen was er dan weer opnieuw “over”…

Neal Page (Steve Martin) probeert na een zakenreis naar New York op tijd thuis in Chicago te komen voor Thanksgiving. De onhandige verkoper van douchegordijnringen Del Griffith (John Candy) is er voor verantwoordelijk dat hij een taxi voor zijn neus wegkaapt. Aangezien het vliegtuig vertraging heeft, kan Page het toch nog halen, maar hij komt wel naast de babbelzuchtige verkoper te zitten. Als echter hun vlucht naar Chicago vanwege een sneeuwstorm moet uitwijken naar Wichita in de staat Kansas, zijn de twee wel op elkaar aangewezen om de nacht door te brengen. Daarna proberen ze samen naar Chicago te reizen, maar onder meer doordat hun geld gestolen wordt, gaat dit uiterst moeizaam. “Daarnaast botsen hun karakters nogal, aangezien Neal stijf en netjes is en Del juist joviaal en chaotisch,” aldus Wikipedia, maar ikzelf zou evenzeer als Neal een bloedhekel hebben aan het “joviale” karakter van zijn metgezel. Hoe groter hun tegenslagen, hoe meer ze echter naar elkaar toegroeien, waarna er zoals gezegd nog een overdreven tranerig einde volgt.

In een interview in 1987 vertelde John Hughes dat het idee voor de film gebaseerd is op een reis die hij zelf ooit maakte tussen Chicago en New York en die in plaats van één vijf dagen duurde.

Voor de film werd veel meer materiaal geschoten dan gebruikelijk, genoeg om er een film van drie uur van te maken. Die versie bestaat ook, maar slechts in basale vorm. Volgens Hughes ligt het materiaal in een kluis van Paramount, maar is het waarschijnlijk al gedeeltelijk vergaan.

Vervoersbedrijven zoals luchtvaartmaatschappijen komen er nogal slecht af in de film en wilden daarom niet meewerken, hetgeen de productie bemoeilijkte. Zo moest er onder meer een luchthaventerminal nagebouwd worden en moesten er oude treinwagons opgeknapt worden.

Een ander probleem was dat de winter ongebruikelijk warm was, waardoor er in de staat Illinois te weinig sneeuw lag en er moest worden uitgeweken naar Buffalo in de staat New York.

Ronny De Schepper (op basis van Wikipedia)