Op 06/11/2010 zag ik Gerechtigheid, het derde deel van de Millenium-trilogie, net als het tweede deel geregisseerd door Daniel Alfredson (Luftslottet som sprängdes, 2009)
Gerechtigheid sluit direct aan op Het meisje dat met vuur speelde en vormt het sluitstuk van het verhaal rond Lisbeth Salander en Mikael Blomkvist.
Lisbeth bevindt zich in een uiterst kwetsbare positie, zowel lichamelijk als juridisch, terwijl Blomkvist alles in het werk stelt om haar naam te zuiveren. Tegelijk probeert een machtige schaduworganisatie — diep verankerd in de Zweedse staatsstructuren — te verhinderen dat de waarheid over hun misdaden aan het licht komt.
Het verhaal ontwikkelt zich tot een combinatie van rechtbankdrama, politieke thriller en persoonlijke afrekening. De actie is minder fysiek dan in het tweede deel, maar de spanning blijft hoog door de strijd tussen waarheid en macht.
🎬 Stijl en toon
Daniel Alfredson blijft trouw aan de sobere, realistische stijl van Het meisje dat met vuur speelde, maar geeft Gerechtigheid een meer ingetogen en reflectieve toon. De film draait niet zozeer om het oplossen van een misdaad, maar om het herstellen van gerechtigheid — letterlijk en moreel.
De kleuren blijven koel en somber; de sfeer is beheerst, bijna klinisch. Waar Oplev in het eerste deel de woede liet voelen, en Alfredson in het tweede de spanning opvoerde, brengt hij hier rust en afronding.
🌟 Thematiek
- De strijd tegen systematisch misbruik van macht
- De weerbaarheid van het individu tegenover instellingen
- De waardigheid van slachtoffers die weigeren te zwijgen
Lisbeth wordt hier niet enkel als slachtoffer of wreker getoond, maar als iemand die haar identiteit en autonomie definitief terugwint.
🧭 Plaats binnen de trilogie
Waar Mannen die vrouwen haten een gesloten misdaadverhaal is en Het meisje dat met vuur speelde de motor van een grotere samenzwering op gang trekt, is Gerechtigheid het moment van catharsis.
Het is de meest rationele, “afgemeten” film van de drie, maar ook de noodzakelijk afsluitende: de emotionele beloning voor wie het hele parcours van Lisbeth en Blomkvist heeft gevolgd.
De ontvangst in Zweden was overwegend positief, maar minder uitbundig dan bij het eerste deel. Critici prezen de afgeronde afsluiting van Lisbeths verhaal en de solide acteerprestaties, maar vonden de film wat minder spannend dan Mannen die vrouwen haten. Het publiek bleef echter enthousiast: Gerechtigheid was een groot kassucces en bevestigde het statuut van de trilogie als cultureel fenomeen in Zweden.
chatgpt
dagelijks iets degelijks 