“Babylon”

Babylon is een Amerikaanse epische dramafilm met zwarte humor uit 2022, geschreven en geregisseerd door Damien Chazelle (van La La Land). De film kreeg bij de release een gemengde reactie van critici en was een box office-flop met een verlies van $ 87 miljoen voor Paramount. 

Het verhaal speelt zich vooral af tussen 1925 en 1932 en focust zich op de overgang van stomme film naar geluidsfilm in Hollywood. Verteld door Manny Torres (Diego Calva), een aspirant-acteur en zoon van Mexicaanse immigranten die droomt van een carrière in de Amerikaanse cinema uit de jaren twintig. Onderweg ontmoet hij vele acteergrootheden en de invloedrijke filmproducent Irving Thalberg (Max Minghella). De showbizzjournaliste Elinor St. John (Jean Smart) maakt en breekt carrières en de raadselachtige Lady Fay Zhu (Li Jun Li) biedt ondersteuning bij de overgang naar geluidsfilm.

Een van de grootste filmsterren van deze tijd is Jack Conrad (Brad Pitt), die van vrouwen en alcohol houdt. Hij is één van de vedetten van de stomme film die het moeilijk heeft met de overgang naar de geluidsfilm. Als studiobaas Don Wallach (Jeff Garlin) een boozy party geeft, is Manny Torres er ook bij. Hij probeert de sterren en de andere feestgangers zoveel mogelijk in de watten te leggen. De muzikant Sidney Palmer (Jovan Adepo) zorgt voor de zwoele jazz. Bij deze gelegenheid maakt Manny kennis met would-be actrice Nellie LaRoy (Margot Robbie).

De film zit vol verwijzingen. Zo o.m. naar Hollywood Babylon, een boek uit 1965 van Kenneth Anger over de duistere kant van het vroege Hollywood, met inbegrip van de valse premisse dat Clara Bow het hele
American footballteam van de University of Southern California in bed zou hebben gehad, een beetje zoals Nellie LaRoy dat team meeneemt naar een feestje. Er is ook het schandaal rond de dood van Virginia Rappe door Roscoe “Fatty” Arbuckle. 

Richard Brody van The New Yorker prees Chazelle’s verhaalkunst en concludeerde: “Wat Babylon op artistiek vlak toevoegt aan het klassieke Hollywood, is seks en naaktheid, drugs en geweld, een meer diverse cast en een stortvloed aan chaos die de redenen en het hoe van coherente gedachten vervangt door de aansporing om een ​​kaartje te kopen, je ogen naar het scherm te richten en in het donker te aanbidden.” 
John Mulderig van The Catholic Review daarentegen zegt: “Onderweg bruist Robbie, charmeert Pitt en smeult Calva en houdt stand. Toch brengt Chazelle’s weergave van Tinseltowns decadentie achter de schermen onnodige explicietheid tot het punt van obsceniteit. [Hij] verwijst herhaaldelijk naar Singin’ in the Rain, dat zich op dezelfde plaats en tijd afspeelt. Maar vergelijkingen met die geliefde klassieker benadrukken alleen maar de lelijkheid van zijn eigen weergave van menselijke vernedering.”

Auteur Stephen King prees de film en noemde hem “uiterst briljant – extravagant, overdreven, hilarisch, tot nadenken stemmend” en “een van die films die oorspronkelijk slechte recensies krijgt, maar over twintig jaar als een klassieker wordt geprezen.” 

Ronny De Schepper (op basis van Wikipedia)