Het is vandaag precies vijftig jaar geleden dat de derde elpee van Bruce Springsteen op de markt kwam. De titel was “Born to run” en het inspireerde recensent Jon Landau tot de beroemde slogan: “Ik heb de toekomst van de rock’n’roll gezien; zijn naam is Bruce Springsteen.”
Springsteen begon aan dit album te werken na afloop van de tournee rond zijn vorige album, The Wild, The Innocent and The E Street Shuffle. Dat album kwam uit in 1973. Voordat Springsteen begon te werken aan Born To Run werd drummer Vini “Mad Dog” Lopez uit de band gezet door Springsteen. Hij werd vervangen door Ernest Carter. Carter bleef niet lang in de band, en is enkel te horen op het titelnummer van het album. Hij verliet de band samen met toetsenist David Sancious, die een eigen platencontract had getekend. Springsteen moest vervolgens op zoek naar een nieuwe drummer én een nieuwe toetsenist. Deze vond hij in respectievelijk Max Weinberg en Roy Bittan. Zij werden vaste leden van The E Street Band.
Het duurde meer dan veertien maanden om Born to Run te maken, waarvan alleen al zes maanden voor de titelsong. Gedurende deze periode moest Springsteen afrekenen met frustraties over het album. Hij hoorde naar verluidt “geluiden die anderen in de studio niet hoorden”. Springsteen deed uiteindelijk een beroep op Jon Landau om te helpen met de productie. Dit was het begin van het einde van de samenwerking van Springsteen met producer en manager Mike Appel.
Toen het album eenmaal uitkwam, werd de single Born to Run een dikke doorbraakhit. Het katapulteerde Springsteen van een lokale muzikant naar een nationale en internationale ster. De sound werd vaak vergeleken met “the wall of sound” van Phil Spector.
Ronny De Schepper (op basis van Wikipedia)
dagelijks iets degelijks 
Die uitspraak van Jon Landau over Bruce Springsteen dat hij de toekomst van de Rock ’n Roll was, is gewoonweg onzin en was ingegeven door zijn managerschap over de man om hem te promoten. Vanaf dan was Rock ’n Roll dood en begraven en vervangen door Rock (de Roll was verleden tijd).
En de vergelijking van zijn sound met The Wall of Sound door Spector is ook van de pot gerukt. The Wall of Sound was een geluid gemaakt door een veelvoud aan instrumenten samen te brengen, terwijl de Sound van Springsteen lawaai was waar amper instrumenten in te herkennen waren met uitzondering van de saxofoon.
LikeGeliked door 1 persoon
De nagel op de kop !
LikeLike