Gisteravond heb ik nog eens naar “Six days seven nights” gekeken, een Amerikaanse avonturenfilm uit 1998. Ik had hem destijds al met mijn kinderen gezien, die toen grote fans waren van Harrison Ford (Indiana Jones, remember!), maar mijn vrouw had hem nog niet gezien, dus heb ik met plezier nog eens teruggekeken…
Robin Monroe (Anne Heche) is een journaliste die in New York voor het modeblad Dazzle werkt. Ze wordt door haar vriend Frank (David Schwimmer) uitgenodigd voor een week vakantie op het eiland Makatea in de zuidelijke Grote Oceaan. Het laatste deel van de reis leggen ze af met een oude De Havilland Canada DHC-2 Beaver met de Amerikaan Quinn Harris (Harrison Ford) aan de stuurknuppel. Robin voelt er niet veel voor om in het vliegtuig te stappen maar bij gebrek aan alternatieven gaan ze toch met Quinn mee. Enkele uren na aankomst op hun vakantiebestemming vraagt Frank Robin ten huwelijk. Dan krijgt Robin telefoon van haar bazin (Allison Janney) die haar vraagt om één dag een mode-evenement in goede banen te leiden. Omdat hiervoor niemand anders beschikbaar is zegt ze ja. Ze huurt Quinn in om haar naar Tahiti te vliegen. Onderweg komen ze echter in een storm terecht waarop Quinn rechtsomkeert maakt. Maar het vliegtuig wordt getroffen door de bliksem en Quinn maakt een noodlanding op het strand van een eiland. Hij en Robin zullen dus six days and seven nights op elkaar aangewezen zijn…
Hoe het afloopt, dat laat zich raden, maar dat mag de pret niet wegnemen… “Six days, seven nights” was dus het Robinson Crusoe-moment van Harrison Ford. Het verschil met Crusoe is dat zijn avontuur amper een week (cfr.de titel) heeft geduurd en ook dat hij vrouwelijk gezelschap had, in de persoon van Anne Heche. Die deed op het moment van de verfilming wel mee aan de kortstondige Hollywood-rage van het L-word (zij was de partner van Ellen Degeneres, meen ik me te herinneren), zodat Ford toch zijn plan (en andere zaken) moest trekken, zou men kunnen zeggen…
Ronny De Schepper (op basis van Wikipedia)
dagelijks iets degelijks 