De Britse gitarist Peter Green is vijf jaar geleden op 73-jarige leeftijd in zijn slaap overleden. Green is vooral bekend als medeoprichter van de groep Fleetwood Mac in 1967. Hij schreef de hitsingles “Albatross” en “Black magic woman” voor de band, maar drie jaar later stapte hij uit de groep omdat hij kampte met psychische problemen o.a. veroorzaakt door een drugsverslaving.
Peter Green werd geboren als Peter Allen Greenbaum in de Londense East End. Op tienjarige leeftijd kreeg hij een akoestische Spaanse gitaar van zijn oudere broer Michael, die hem een paar akkoorden leerde. Hank B.Marvin van The Shadows en bluesgitaristen Muddy Waters en B.B.King beïnvloedden hem.
Peter noemt zichzelf Peter Green als hij 15 jaar oud is en gaat basgitaar spelen in diverse bandjes. Hij wordt sologitarist in de band ‘Peter B’s Looners’ van Peter Bardens (ex-Them, later onder andere in Long John Baldry’s Bluesology en Camel). Drummer in deze band is Mick Fleetwood. Green is een fanatieke fan van Eric Clapton en is avond aan avond aanwezig bij de optredens van (eerst) The Yardbirds en later John Mayall’s Bluesbreakers. Deze band heeft inmiddels, na het vertrek van Eric Clapton, een andere gitarist aangetrokken. Peter steekt zijn mening over (het gebrek aan) de kwaliteiten van deze gitarist niet onder stoelen of banken en na een aantal keren laat John Mayall Peter Green meespelen. Als Clapton in november 1966 terugkeert uit Griekenland wordt Green echter weer aan de kant gezet. Green gaat spelen bij Steampacket met zanger Rod Stewart. Clapton vertrekt echter in juni 1966 naar Cream en Green wordt door Mayall gevraagd terug te keren in de rangen van The Bluesbreakers. Met Mayall neemt Green in 1967 het album A Hard Road op, waarmee hij grote indruk maakt. Als cadeau voor zijn twintigste verjaardag krijgt Green van Mayall enkele uren opnametijd in de Decca-studio. Met McVie en Fleetwood zal Green hier onder productionele leiding van Mike Vernon (Blue Horizon) enkele nummers opnemen, waaronder een instrumentaal stuk genaamd Fleetwood Mac.
En zo wordt Peter Green mede-oprichter van Fleetwood Mac, genoemd naar drummer Mick Fleetwood en bassist John McVie. Vanwege de belangrijke rol van Green wordt de band ook wel aangekondigd als “Peter Green’s Fleetwood Mac”. Hij is de auteur van hun hit Black Magic Woman die later door Santana werd gecoverd. Andere bekende nummers van Green zijn Oh Well, Albatross, Rattlesnake Shake en het introspectieve Man Of The World.
“Albatross” is een instrumentaal nummer, uitgebracht als single in november 1968 en later te horen op de verzamelalbums The Pious Bird of Good Omen (VK) en English Rose (VS). Het werd een grote hit in verschillende landen en werd Fleetwood Macs enige nummer 1-hit in de UK Singles Chart, waar het een week lang bovenaan bleef staan. Het werd in 1973 opnieuw uitgebracht als single in het Verenigd Koninkrijk (deze keer met de vorige hit “Need your love so bad” op de keerzijde) en piekte op nummer 2 in de hitlijsten. De single is alleen al in het Verenigd Koninkrijk meer dan 900.000 keer verkocht.
De compositie en het arrangement suggereren een ontspannen zee-omgeving, met cimbalen die het geluid van golven imiteren (Mick Fleetwood bespeelde zijn drumstel met paukenstokken voor een gedempt geluid) en een dromerige solo van Greens gitaar.
Santo & Johnny’s “Sleep Walk” (1959) zou Peter Green hebben geïnspireerd voor dit nummer, hoewel de compositie ook lijkt op Chuck Berry’s instrumentale nummer “Deep Feeling” uit 1957, dat zelf is afgeleid van de opname “Floyd’s Guitar Blues” uit 1939 van Andy Kirk en zijn 12 Clouds of Joy, met als gitarist Floyd Smith. “Albatross” is daarentegen de enige compositie van Fleetwood Mac die de eer heeft een Beatles-nummer te hebben geïnspireerd, namelijk “Sun King” van Abbey Road uit 1969.
Drugs- en psychische problemen zorgen ervoor dat Green voor lange tijd uit de muziekscene verdwijnt. Fleetwood Mac slaat na Greens vertrek een andere, minder blues-georiënteerde, richting in en groeit uit tot een wereld-act. Af en toe verschijnen er soloplaten van Green, maar die zijn nogal wisselvallig van kwaliteit. In de jaren negentig keert Peter Green terug naar de internationale podia met Peter Green’s Splinter Group met onder andere Cozy Powell en Neil Murray. Deze groep maakt niet minder dan negen albums. In 2004 verlaat Green de groep en vertrekt naar Zweden. Hij sluit zich aan bij The British Blues All Stars, maar een geplande tournee wordt geannuleerd. In 2005 kondigt Mick Fleetwood een mogelijke reünie van de originele Fleetwood Mac aan. Maar tot op heden heeft deze reünie nog niet plaatsgevonden.
Ronny De Schepper (met dank aan Raymond Thielens, Eddy De Saedeleer, VRT-Nieuws en Wikipedia)
dagelijks iets degelijks 