Vandaag wordt de Amerikaanse zangeres Kim Carnes tachtig jaar. Eigenlijk is ze helaas een soort van one hit wonder gebleven (namelijk met “Bette Davis Eyes”), maar dat is toch wel heel ten onrechte. “Plus était en vous,” zou Marc Clémeur kunnen zeggen…
In 1981 doken twee meisjes allebei Kim genaamd de hitpurees binnen en hebben er zowaar een pikant smaakje aan gegeven. Twee nieuwe namen, maar schijn bedriegt. Terwijl Kim Wilde (“Kids in America”) via haar familienaam (papa Marty zoekt nog altijd naar z’n wit huisdier in Abergavenny) bekend in de oren klinkt is zij het échte nieuwe geluid, terwijl Kim Carnes (“Bette Davis Eyes”) reeds jaren aan de weg timmert.
Toch heeft zo goed als niemand iets van haar twee vorige elpees gemerkt en dat is niet meer dan logisch als iemand met zo’n schuurpapieren stem (een loopjongen van Omroep Antwerpen blijft haar consequent “hem” noemen) het eerst via songfestivals (Tokio! Emily Starr achterna!) en country-muziek probeert. Ze mocht dan al nummers kwijtraken aan Barbra Streisand en andere Frank Sinatra’s, maar zo ga je ’t niet maken, hé, meiske.
Uiteindelijk valt ze dan op een nummer van Frankie Miller en dan blijkt dat indien Bonnie Tyler zich dan al als Rod Stewart laat doorgaan op het mondelinge examen, zijzelf zeker een in-carn-atie van Frankie boy is. Fluks ook nog oude glorie Jackie De Shannon erbij gehaald om een paar nummers neer te pennen (onder andere “Bette Davis”) en “Mistaken identity” is één van de niet te missen platen van het jaar geworden.
Referentie
Ronny De Schepper, Kantwerk aan de Kim, De Rode Vaan s.d.
dagelijks iets degelijks 