De Koreaanse pianiste Haisun Paik viert vandaag haar zestigste verjaardag (foto YouTube).
Dit meisje maakte eerst bijna deel uit van de nationale zwemploeg, maar koos uiteindelijk voor de piano, ook al vonden zowel haar ouders als haar eerste leraar dat ze totaal geen talent had en zich veel beter aan zwemmen zou wijden. Ze studeerde vanaf haar veertiende aan het New England Conservatory in Boston bij Russell Sherman, die van haar ook belangstelling eiste voor andere kunsten. Op het Koreaanse onderwijssysteem heeft ze immers heel veel kritiek omdat het zo weinig aanzet tot persoonlijk initiatief en nadenken (multiple choice-vragen b.v.). Die achterstand heeft ze ondertussen blijkbaar goedgemaakt, want ze komt b.v. nogal feministisch uit de hoek. Zo had ze kritiek op de weinige vrouwen in de jury van de Elisabethwedstrijd 1991. Ze maakte eigenlijk niet zo’n goede indruk, haar vierde plaats was echt een verrassing. Volgens Jos Van Immerseel hamerde ze de piano zowat kapot en dat is misschien wel waar, want zij vindt juist dat haar zwemtraining haar toelaat een “powerful” uitvoering te geven. Rian De Waal noemt dit een “aardappeltouché“, namelijk net alsof men een zak patatten over de toetsen zou laten donderen.
Ronny De Schepper
dagelijks iets degelijks 