Vandaag is het 25 jaar geleden dat Vladimir Poetin verkozen werd als tweede president van de Russische Federatie (na Boris Jeltsin).
Als ik zou zeggen dat ik gelijkenissen zie tussen Vladimir Poetin en Jozef Stalin, dan weet ik dat ik op bijval kan rekenen van de ignoranti in onze maatschappij. Maar de gelijkenissen die ik zie, zijn niet die van een dictator of iets van die orde, maar integendeel: ik zie een heel populaire president, die hier in het Westen wordt verafschuwd. En hoe komt dat? Omdat het egocentrische Westen nog altijd denkt dat wij hier het middelpunt van de wereld vormen. Ik zou in navolging van Kris Debruyne kunnen zeggen: “Ze denken dat de nulmeridiaan door hun gat loopt”, alleen is dit letterlijk inderdààd zo natuurlijk, de nulmeridiaan loopt immers door Greenwich en Greenwich ligt in het Westen. En dus willen wij Rusland en vooral de buurlanden ervan “bevrijden” precies door ze bij ons in te lijven. Wie dààr de tegenspraak al niet in ziet, die is goed gaar.
Nee, Rusland is reeds sedert eeuwen een grootmacht. Dat was onder de tsaren al het geval en de Sovjetunie heeft die traditie verder gezet. En Poetin schakelt zich ook in in deze traditie en daarom is hij zo populair in eigen land. En het zijn niet drie punksters met blote borsten in een orthodokse kerk die het tegendeel zullen kunnen beweren.
Ook de zogenaamde “crisis” in Oekraïne is hierop terug te brengen. Zoals de laatste verkiezingen uitwezen, wil een meerderheid tot de Russische invloedssfeer blijven behoren, misschien zelfs gewoonweg tot de Russische Federatie. Maar een minderheid van westers gezinde intellectuelen hebben de democratisch verkozen regering ten val gebracht met steun van de Europese Gemeenschap en de CIA. Zij zoeken nu aansluiting bij de Europese Unie in navolging van Estland, Letland, Litouwen, Bulgarije, Hongarije, Roemenië… allemaal landen die tot de Russische invloedssfeer behoren en die door hun aanhechting de EU hebben uitgehold en het ontstaan hebben gegeven aan anti-Europese bewegingen zoals UKIP. Want “dankzij” het vrij verkeer van personen en goederen ondergraven deze landen met hun gebrekkige sociale wetgeving immers onze “verworvenheden” en maken zij onze eigen economie en die van Europa in zijn geheel armlastig.
Dus in plaats van Poetin als de Vijand te zien, is hij eerder – net als Stalin in de Tweede Wereldoorlog – een bondgenoot.
Ronny De Schepper
dagelijks iets degelijks 