Het is vandaag precies 200 jaar geleden dat de Italiaanse schrijver, avonturier en liefdesacrobaat Giacomo Casanova werd geboren.
Casanova wordt vaak in één adem genoemd met Don Juan (zoals die dan vooral bekend is geworden als het theaterpersonage Don Giovanni), maar eigenlijk kunnen er geen twee meer contrasterende figuren zijn. Giacomo Casanova wordt op het einde van de twintigste eeuw dan ook binnengehaald door een bepaald deel van de vrouwenbeweging (namelijk dàt deel dat mannen op seksueel vlak nog wel ziet zitten) omdat hij in zijn avontuurtjes geen bedrieger was. Hij spiegelde de vrouwen die hij verleidde niet voor dat hij met hen zou trouwen (zoals Don Giovanni bij herhaling wél doet b.v.), maar hij gaf ze wel genot. Waaraan ze zichzelf volkomen konden overgeven, precies omdat zijzelf ook wisten dat het hier en nu belangrijk was en ook van hen geen trouw of “exclusiviteit” werd verwacht.
“Het lag niet in zijn aard een vrouw te verloochenen met wie hij zijn leven en bed deelde, hoe nederig haar afkomst ook was. Hij behandelde haar als een gelijkwaardige.” (Kars, p.42)
“Het zou van valse bescheidenheid getuigen te ontkennen dat vrouwen mijn gezelschap slechts bij uitzondering mijden. De enige plausibele verklaring die ik hiervoor kan bedenken, is dat De Schepper mij in al zijn goedertierenheid bij de geboorte een stukje van de vrouwenziel heeft geschonken, zodat ik me verwant voel en tot een beter begrip van de vrouwenziel in staat ben.” (Giacomo Casanova)
Ronny De Schepper
Referentie
Theo Kars, De laatste jaren van Casanova, Amsterdam, Athenaeum – Polak & Van Gennep, 1998
dagelijks iets degelijks 