Het is vandaag ook 165 jaar geleden dat van de Engelse schrijfster George Eliot (eigenlijk Mary Anne Evans) “The Mill on the Floss” is verschenen, haar tweede boek (na “Adam Bede”). Toevallig heb ik het nog niet zo heel lang geleden gelezen.
In september 1859 begon de schrijfster materiaal te verzamelen voor haar tweede boek, dat The Tullivers moest gaan heten. Ze liet zich rondleiden door een molen en maakte een boottocht naar het punt waar de rivier Idle uitmondt in de Trent. Dat was de ideale plaats voor de molen in haar roman. De Trent werd dan de Floss in haar boek. Voor het plaatsje St.Ogg’s waar het boek zich afspeelt, heeft vermoedelijk Gainsborough in Lincolnshire model gestaan. George Eliot bezocht het stadje immers tijdens haar zoektocht naar materiaal voor de roman. Een boek over de stad, Our Old Town van Thomas Miller, bevat een anekdote over een molenaar die geruïneerd werd door een rechtszaak. Daaraan ontleende Eliot het verhaal van Edward Tulliver en zijn hopeloze proces tegen Pivart en Wakem. Kort daarop begon ze te schrijven en in maart 1860 was het boek klaar. Het was uiteindelijk niet vernoemd naar de hoofdpersonen Tom en Maggie Tulliver, maar naar de plaats waar ze geboren waren.
John Blackwood, de uitgever van op één na alle romans van George Eliot, publiceerde The Mill on the Floss, zoals gebruikelijk bij victoriaanse romans in drie delen. Binnen vier dagen waren al 4600 exemplaren verkocht. George Eliot en haar partner George Henry Lewes maakten de verschijning van de roman niet mee. Ze waren op dat moment op reis in Italië. In Florence kwam Eliot op het idee een historische roman te schrijven over Girolamo Savonarola. Het zou leiden tot haar meest ambitieuze project, de roman Romola.
Twee jaar later, in 1862, kwam Blackwood met een goedkope editie in één deel. Net als zijn voorganger Adam Bede en zijn opvolger Silas Marner was The Mill on the Floss een groot succes, zowel tijdens Eliots leven als daarna. Het boek is altijd in druk gebleven. Ook vandaag de dag wordt het nog veel gelezen.
In 1861 verscheen bij P.N. van Kampen te Amsterdam een Nederlandse vertaling: De molen van Dorlcote (*). De naam van de vertaler staat niet vermeld, maar vermoedelijk is de vertaling van de hand van Jacoba van Westrheene-van Heijningen (1821-1900), die meer boeken van Eliot vertaald heeft. In 1872 werd deze vertaling herdrukt in de verzamelde werken, die op de markt werden gebracht door Van Druten & Bleeker in Sneek. Een latere vertaling, nu onder de titel De molen aan de Floss, van de hand van W.A. Dorsman-Vos uit 1981, is nog steeds in de handel. Het boek is verder nog vertaald in het Duits, Frans, Italiaans, Perzisch, Russisch, Spaans, Tsjechisch en Zweeds.
Ronny De Schepper (op basis van Wikipedia)
(*) Dorlcote is de naam van de molen, gelegen op de plaats waar de rivier Ripple (in de realiteit: de Idle) uitkomt in de rivier Floss.
dagelijks iets degelijks 
De molen bovenaan het stuk is een Nederlandse windmolen, die niets te maken heeft met de Engelse molen uit het boek.
Wist je dat er ook eenb boek bestaat dat getiteld is The floss on the mill
LikeGeliked door 2 people