Jos Dhollander: “Het is geen echt afscheid, ik blijf op vrijdag spelen.” (foto Nicholas Maeterlinck)
Het woord klokkenspel staat synoniem voor beiaard, carillon en gaat terug op een muzikaal fenomeen uit de Keltische cultuur: de klokbekerliederen. Drinkrecipiënten waren uit metaal (koper, tin…) en met een verschillende inhoud klonk er een andere toon, als men er tegen tikte met een ring of een stuk bestek. Het woord ‘klok’ stamt uit het Gaelic waar het klinkt als ‘clog’ en dat betekent slag. De heidense clog werd in 313 officieel gekerstend tot ‘signum ecclesiae’ door keizer Constantijn de Grote die zich tot het christendom bekeerd had. Het eerste Gentse carillon zou in het zevende eeuwse Gandaklooster aan de Blandinusberg gestaan hebben. De huidige Gentse beiaard in het Belfort telt 54 klokken met een totaalgewicht van 30.129 kilogram. De oorspronkelijke stormklok Klokke Roeland uit 1314 is ongetwijfeld het belangrijkste bekken en werd bezongen in tientallen liederen en volksliedjes. De mechanische speeltrommel werd gegoten door Pieter Hemony (1659) en een jaar later doorboord met 17 500 toongaten door Nicolas van Royen (1660). De trommelstoel dateert van 1855 en werd gemaakt door Charles Nolet. De oudst bekende Gentse beiaardier is Pieter Jacob van Hoelbeke die speelde van speelde van 1553 tot 1558.Tot de recentere generaties behoren Jef Nees (1946-1964), Jos D’hollander (1982-2013), zijn zoon Geert D’Hollander (2000-2003), Kenneth Theunissen (2013-20..). In 1983 werd de Gentse Beiaardkring opgericht met als doel “de bescherming, de integratie en de promotie van de klokken- en beiaardcultuur in alle facetten van het Gentse stadsleven”. In 1990 organiseerde de vereniging het Internationaal Colloquium voor Beiaardkunst en een internationale compositiewedstrijd voor beiaardmuziek. Sinds 1999 zijn de klokkenspelen Gent en van alle Vlaamse beiaarden Cultureel Werelderfgoed van de Unesco.
Freek Neirynck
dagelijks iets degelijks 