Vijftien jaar geleden was er de première van de remake van “The taking of Pelham 123”.
The Taking of Pelham One Two Three was oorspronkelijk een Amerikaans misdaaddrama uit 1974, geregisseerd door Joseph Sargent en met in de hoofdrollen Walter Matthau, Robert Shaw, Martin Balsam en Héctor Elizondo. Peter Stone schreef het scenario naar de gelijknamige roman uit 1973 geschreven door Morton Freedgood onder het pseudoniem John Godey.
De titel is afgeleid van de radioroepnaam van de trein, die is gebaseerd op waar en wanneer de trein begon te rijden; in dit geval vertrok de trein om 13.23 uur vanaf het station Pelham Bay Park in de Bronx. Jaren nadat de film was uitgebracht, wilde de New York City Transit Authority geen enkele trein plannen die station Pelham Bay Park om 1 uur 23 zou verlaten.
De film kreeg lovende kritieken. Verschillende critici noemden het een van de beste films uit 1974, en het was een kassucces. Muzikaal gezien bevat het “een van de beste en meest inventieve thrillerscores van de jaren zeventig” (van David Shire). Een remake kon dus niet uitblijven. De film werd in 1998 opnieuw gemaakt als televisiefilm en in 2009 als bioscoopfilm.
In 2009 werd de film geregisseerd door Tony Scott, naar een scenario van Brian Helgeland. De film gaat over een treindienstleider (Denzel Washington), die in de rol van onderhandelaar wordt gedwongen nadat een crimineel (John Travolta) een metrowagen met passagiers heeft gekaapt. John Travolta besloot de film niet te promoten, aangezien deze slechts vijf maanden na de dood van zijn 16-jarige zoon Jett werd uitgebracht. Hij verklaarde dat hij er nog steeds niet klaar voor was om weer in de schijnwerpers te staan. De film bracht $ 150 miljoen op tegen een productiebudget van ongeveer $ 100 miljoen en kreeg ook gemengde recensies van critici. Op Rotten Tomatoes heeft de film een goedkeuringsscore van 51% op basis van 230 recensies, met een gemiddelde score van 5,45/10. De kritische consensus van de site luidt: “Ondanks een sterke cast lijdt The Taking of Pelham 1 2 3 onder de excessen van de uitzinnige leiding van Tony Scott en kan het zich niet meten met het origineel uit 1974.”
Ronny De Schepper (op basis van Wikipedia)