Vandaag is het negentig jaar geleden dat in nummer 27 van het Amerikaanse stripmagazine Detective Comics door de toen achttienjarige student uit de Bronx, Bob Kane (1915-1998), niemand minder dan Batman wordt gecreëerd. Geïnspireerd door Zorro schept hij een figuur, Bruce Wayne, die als kind getuige is van de zinloze moord op zijn fabelachtig rijke ouders in een duister steegje van Gotham City. Met het geërfde fortuin reist hij de wereld rond om zowel geest als lichaam te vervolmaken. Daarna keert hij terug naar de plaats des onheils om onder de gedaante van een vleermuis het Kwade te bestrijden.
In 1938 was in de stripboekenserie “Action Comics”, de allereerste echte superheld verschenen, Superman. De strip was een ware sensatie en het publiek vroeg om meer van dit soort superhelden. DC comics, de uitgeverij van Action Comics, waarvoor Kane al werk had aangeleverd, was naarstig op zoek naar nieuw superheldenmateriaal. Kane kwam met een held die was gekleed als een vleermuis. Hij had hierbij de ornithopter van Leonardo Da Vinci voor ogen. (Da Vinci had in een van zijn schetsboeken een tekening gemaakt van een man vastgegespt aan een tuig met gigantische vleermuisvleugels). Kane noemde zijn creatie de “Bat-man”. Het grote verschil tussen Batman en Superman was dat Batman geen superkrachten bezat. De laatste moet vertrouwen op zijn eigen spierkracht en intelligentie.
In de eerste schetsen zag Batman er uit als een trapezewerker in het circus in een felgekleurd kostuum. Het was Bill Finger die voorstelde om het kakelbonte kostuum van Batman aan te passen. Finger had hierbij een andere stripfiguur voor ogen, The Phantom van Lee Falk. “The Phantom” was een eenzame wreker, een man die met zijn sinistere uitstraling zijn vijanden angst aanjaagt. Ook Batman zou een meer sinistere uitstraling moeten hebben. Finger stelde voor dat Kane meer grijze en zwarte tinten voor Batman zou gebruiken en dat de vleermuisvleugel zouden veranderen in een cape.
Toen Kane in 1943 een dagelijkse krantenstrip over Batman ging maken, werd de serie in de Detective Comics gewoon voortgezet door andere tekenaars, voornamelijk door Lew S. Schwartz. De naam van Bob Kane bleef echter vermeld staan. Kane had hiermee een unieke status. Zijn concurrenten Jerry Siegel en Joe Shuster van “Superman” werden na enige jaren alleen nog maar vermeld als bedenkers van de serie. Schwartz zou Batman tekenen tot 1953 en worden opgevolgd door Sheldon Moldoff. Kane zelf bemoeide zich minder en minder direct met de strip.
Na twintig jaar werd van de strip ook een radio-serie gemaakt en in 1966 was er de tv-serie (met Adam West in de hoofdrol), die ook hier bekend is vooral door de onomatopeeën die in het beeld verschenen (Pow! Bang! Vrrroom!). Alhoewel er met deze cast ook een soort van B-film werd gedraaid, kwam de hype pas echt op gang toen Michael Keaton in 1989 gestalte gaf aan het personage in een echte blockbuster van Tim Burton. Kane zelf roemde George Clooney als de beste vertolker van Batman. In 1998 werd Kane ziek en overleed na een langdurig ziekbed op 3 november van hetzelfde jaar.
Ronny De Schepper
dagelijks iets degelijks 