Het begon met “one man shows”, nadien kregen we een feministische reactie met “one woman shows”, nu zijn er blijkbaar ook al “one child shows”. Inderdaad, het eerste eenmansspektakel uit de lange carrière van Theo Daese kreeg de titel mee “Kindje alliene”.
Het is een schitterende voorstelling geworden. Niet alleen verbaal, maar ook via geraffineerd gebarenspel zet Daese een aantal typetjes op de scène die men dagelijks kan ontmoeten. Hij laat ook zien dat hij het dansen nog niet heeft verleerd.
Natuurlijk is het geen volmaakte productie. Zo is “Nen Belgischen hutsepot” iets te lang en in het nummer “Weg naar de Cour St.-Georges” komt een man met spraakgebrek voor, wat naar mijn bescheiden mening beter achterwege zou blijven.
(de rest van de tekst is verloren gegaan)
Referentie
Firmin De Gryse, One child show, De Rode Vaan, 19 april 1979
dagelijks iets degelijks 