Kunstenaar en theatermaker Jan Fabre viert zijn 65ste verjaardag. Alhoewel? Zal er veel worden gevierd? De klachten over grensoverschrijdend gedrag zijn volgens mij nog altijd in behandeling en dat moet toch als een zwaard van Damocles boven zijn hoofd hangen…
De open brief waarin twintig (voormalige) werknemers van dansgezelschap Troubleyn getuigen over grensoverschrijdend gedrag van Jan Fabre, kwam er in september 2018 na het VRT NWS-interview met Fabre waarin hij ontkent dat er in zijn gezelschap ooit problemen waren (zie bovenstaande foto). Zelf heb ik mij daarover uiteraard niet uit te spreken, maar op basis van de enige voorstelling die ik ooit van het gezelschap heb gezien, mag ik niet beweren dat deze brief voor mij uit de lucht komt vallen…
Het is ondertussen al meer dan dertig jaar geleden dat ik in het Brusselse Théâtre National “Vervalsing zoals ze is, onvervalst” heb gezien. Het was een stuk uit de zogenaamde Troubleyn-reeks in een decor van Brendon O’Connor en met Els Deceukelier (het model) en Dominique Bonamy (de trompettist). Dat was nog in de tijd dat Jan Fabre niet met katten gooide, want niet minder dan 25 prachtige poezen en één grote poes sierden de scène. Els Deceukelier is Fabres lievelingsactrice of liever lieveling tout court, want acteren kàn Deceukelier niet. Snuiven (hopelijk voor haar échte coke), drinken en roken des te beter en dààr draait het toch om bij Fabre. Tussendoor draagt ze ook nog schools een tekst voor, waarin de kenners een aanklacht tegen de kunst (zelfs tegen bepaalde kunstenaars als René Magritte of Marcel Broodthaers?!?) menen te herkennen als “vervalser” of “verkrachter” van de werkelijkheid (zijnde het model)…
Ronny De Schepper
dagelijks iets degelijks 