Veertig jaar geleden: Madeleine Sergooris aan het lijntje

Veertig jaar geleden ging het tweede seizoen in van “Er komt geluid uit het behang”, het ronduit revolutionaire radioprogramma voor kinderen op de toenmalige BRT. In de rubriek “aan het lijntje” sprak ik toen voor De Rode Vaan met programmamaakster Madeleine Sergooris.

Een paar jaar geleden hebben we reeds met haar een gesprek gehad. Naar aanleiding van het alom geprezen jeugdprogramma van Omroep Brabant, « Radiool », was dat. Madeleine Sergooris was daarvan de bezielster samen met Gaby Demoor. Tot vorig jaar het verrassend besluit kwam : « Radiool » en het kinderverzoekprogramma « De kleinste keuze » zouden verdwijnen en in de plaats zou een twee uur durend kinderprogramma komen, « Er komt geluid uit het behang », nog steeds met Madeleine, maar nu vooral met Zaki (« Kleinste keuze ») als presentator. Demoor zou zich voortaan beperken tot een kort jeugdjournaal. Op zondag 4 september, even na tien uur (in de voormiddag uiteraard) gaat nu het tweede seizoen in. Tijd voor een evaluatie.
— En maar meteen met de deur in huis gevallen : in mijn onmiddellijke omgeving is er eerder negatief gereageerd op de wijziging…
M.S. : Als ik mag voortgaan op de schriftelijke reacties van de kinderen dan zijn die lovender dan voordien. Unaniem lovend zelfs. Bij « Radiool » kregen we wel eens verwijtende reacties van volwassenen omdat we alweer een onderwerp uit de taboesfeer hadden trachten te halen, maar nu krijgen we én van de kinderen én van de volwassenen alleen maar goeie reacties.
— Maar jullie zouden toch Omroep Brabant niet zijn, indien jullie er a.h.w. fier zouden op zijn dat er een stapje terug werd gezet ?
M.S. : Eigenlijk zou je de vergelijking niet mogen maken tussen « Radiool » en « Het Behang », omdat het uiteindelijk twee totaal andere formules zijn. Door de aanwezigheid van Zaki heb je immers al een totaal ander cachet. Gaby was eerder een schoolmeester en Zaki is misschien iets teveel entertainer. Er zit nu veel meer muziek in en het is ook meer vrijblijvend door die ontspannen aanpak, maar toch hangt het van onderwerp tot onderwerp af.
— Is twee uur niet te lang ?
M.S. : Het is niet de bedoeling om de kinderen twee uur aan het radiotoestel te kluisteren, meer dan zestig procent van de zendtijd wordt immers ingenomen door muziek. Ook hebben we de actie in de studio verlegd naar na elf uur. Het eerste deel is dus eerder een opwarming om de aandacht op gang te brengen en te verscherpen.
— Veel muziek, jawel, maar niet meer de muziek uit « de kleinste keuze », eerder die van « Jamazaki » destijds…
M.S. : Zaki bepaalt het muzikale gezicht voor 99 %, dat is zeker waar, maar dat is nu eenmaal de optie van het programma. Bovendien komen er nog slechts twee of drie verzoekjes per week binnen van kinderen.
— Is er ook geen moeheid merkbaar bij de medewerkers ?
M.S. : Oh ja natuurlijk. Zeker al twee jaar. We zijn al immers zeven jaar bezig en de « nieuwe » dingen zijn reeds vijf jaar geleden ingevoerd. Maar het is een opdracht, hé. En bovendien als dit programma zou wegvallen dan is er gewoonweg geen kinderprogramma meer over op BRT-2. En ook al hebben wij daarvoor geen specifieke opdracht gekregen, in tegenstelling tot BRT-1 b.v., dan zou ik dat toch erg spijtig vinden. Maar in ieder geval blijft dit programma nog lopen tot eind ’84. Ik zou trouwens van de gelegenheid willen gebruik maken om kinderen van zeven tot dertien jaar, die graag eens zouden willen meewerken aan het programma, te vragen ons zo vlug mogelijk een brief te schrijven met vermelding van naam, adres, leeftijd en telefoonnummer. De opnamen hebben plaats op woensdagnamiddag. En het adres is BRT 2, Omroep Brabant, « Er komt geluid uit het behang », Eugène Flageyplein 18, 1050 Brussel.
— Deze zomer werd op het uur van « Het Behang » het ophefmakende programma van Wim van Gansbeke, « Wat je zingt ben je zelf », uitgezonden. Wat nu ? Alle kinderen naar de verdommenis ?
M.S. : Eerst en vooral moet ik duidelijk stellen dat het geen vervangprogramma voor de kinderen was, hé (lachje). Net zoals « Hitfornuis » geen vervangprogramma is voor Jan Van Rompaey. Wellicht zijn al die welzijnswerkers trouwens veel meer overdonderd door die jeugdsentimentaliteit dan de kinderen door Wims vrijpostige chansons.

En daarbij de kinderen anno 1983 zijn toch al vrijpostig en de welzijnswerkers sentimenteel, alzo sprak…

Jan Draad (Rode Vaan nr.35 van 1983)