Veertig jaar geleden: “Purple rain” (Prince)

Misschien vraagt u zich af waarom ik nog niets heb geschreven over Prince, toch een icoon van de rockmuziek? Het antwoord is natuurlijk eenvoudig: ik hou er niet zo erg van. Toch niet in verhouding tot de iconische dimensie die hem in de popgeschiedenis wordt toegekend. Want uiteraard vind ik nummers als “Let’s go crazy”, “I would die 4 U” of “When doves cry” (*) best te genieten. Maar er is één nummer dat er hemelhoog bovenuit torent: “Purple rain”, dat vandaag precies veertig jaar geleden live werd opgenomen in Minneapolis.

Het optreden was het debuut voor Wendy Melvoin in The Revolution. De basis van drie nummers van dit concert werden voor het album Purple Rain gebruikt, waaronder die van Purple Rain zelf uiteraard. In de studio werd later onder andere een extra vers en refrein geschrapt, aangezien ze de emotionele spanningsboog van het nummer te veel verstoorden. Het nummer werd in het totaal zo’n drie minuten ingekort.

Purple Rain begint met een korte gitaarsolo waarop een drum en een orgel volgen, waardoor er een gospelsfeer ontstaat. Drie verzen volgen hierop met een groeiend emotioneel element. Na het hoofdgedeelte neemt een gitaarsolo het nummer over, waarna het nummer tot een tweede emotioneel hoogtepunt komt. Het nummer eindigt met violen.

Het emotionele element heeft meerdere betekenissen; oppervlakkig gezien lijkt het een verontschuldiging voor het overstappen van de ene liefde naar een andere, op een dieper niveau lijkt het echter op een spirituele allegorie. Er is een theorie dat Purple Rain een metafoor voor hemel is, geïnspireerd op het overlijden van een vrouw op een operatietafel waarvan gezegd wordt dat het leven na de dood vol staat van vallende paarse regen (purple rain).

“Purple Rain” was de derde single van Prince in de Verenigde Staten en de tweede in Groot-Brittannië en het werd later uiteraard het hoofdnummer van het album Purple Rain. Het nummer won een Oscar voor het beste nummer van 1984. Het werd in veel landen een nummer-één-hit. In de Verenigde Staten behaalde het echter “slechts” de tweede plaats.

Prince heeft het nummer gespeeld op nagenoeg elke tour sinds 1984, behalve in een korte periode tijdens zijn naamsverandering in een O(+>, toen hij niet herinnerd wilde worden aan zijn oude hits.

Het nummer is later gespeeld door vele verschillende artiesten. In Vlaanderen is de beste versie wellicht die van Raymond Van het Groenewoud, maar ik heb ook Philippe Robrecht een goede versie horen spelen in het televisieprogramma “Biebabeloela”.

Bij de 500 beste nummers aller tijden samengesteld door het blad Rolling Stone staat Purple Rain slechts op de 143ste plaats. In de Nederlandse Top 2000 stond het in het begin van deze eeuw ook slechts rond die plaats, maar de jongste jaren is daar toch verbetering in gekomen met een dertiende plaats in 2016 en 2020 als hoogste notering. Zelf zou ik het misschien wel op nummer één durven plaatsen en meer zelfs, in een “hitparade” waarin ik ook klassieke muziek zou opnemen, zou het nog altijd in de top tien staan!

Ronny De Schepper (op basis van Wikipedia)

(*) Allicht niet toevallig alle drie afkomstig uit het album “Purple rain”…