Dertig jaar geleden werd Edwig Van Hooydonck rode lantaarn in de Tour! Akkoord, Edwig was geen Tourrenner, daarvoor was hij veel te groot en veel te zwaar. Maar rode lantaarn voor een renner met zijn kaliber! Was dat geen teken aan de wand?
Even de top tien van dat jaar in herinnering brengen:
1. Miguel INDURAIN (Esp) en 95h57’09”
2. Tony Rominger (Sui) à 4’59”
3. Zenon Jaskula (Pol) à 5’48”
4. Alvaro Mejia (Col) à 7’29”
5. Bjarne Riis (Dan) à 16’26”
6. Claudio Chiappucci (Ita) à 17’18”
7. Johan Bruyneel (Bel) à 18’04”
8. Andrew Hampsten (Usa) à 20’14”
9. Pedro Delgado (Esp) à 23’57”
10. Vladimir Poulnikov (Ukr) à 25’29”
Reeds in 2007 reageerde Van Hooydonck, tweevoudig winnaar van de Ronde van Vlaanderen, gefrustreerd op de laatste ontwikkelingen in en naast het peloton in een interview met de Gazet van Antwerpen, dat door Jelle Vanheers op Sport.be wordt geciteerd. Zowat de gehele voormalige Telekom bekende toen dopinggebruik, maar dat kwam zeker niet als een verrassing voor de Lange van het Gooreind.
“Ik bleef als de beesten af trainen, maar ik kon gewoon niet volgen. Zo’n Aldag, die reed me in de GP Eddy Merckx gewoon voorbij. Ik, een oud-winnaar van die wedstrijd, ingehaald door een kerel die twee minuten na mij gestart was. Ik werd er depressief van”, aldus Van Hooydonck in Gazet Van Antwerpen.
Volgens de voormalige renner van onder meer Buckler gingen vanaf 1992 “alle remmen los in het peloton”. Volgens de renner deed het hele peloton mee aan het gesjoemel, op uitzondering van de ploegen uit de Lage Landen. “Jan Raas wilde van die dingen niet weten. Die haalde er dokters bij, die ons op de gevaren van die spullen wezen.”
Anders ging het er volgens de ex-renner aan toe bij de Belgen die in Italiaanse loondienst werkten. “Die wisten van wanten.” De druppel voor Van Hooydonck was de (lees zijn) Brabantse Pijl in 1996.
“Ik reed in de spits met Johan Museeuw. Die had daags voordien de E3 Prijs gewonnen, een koers die ik niet had gereden. Dan denk je: ik ben frisser, ik heb winstkansen. En dan zie je dat die kerel op de Alsemberg doodleuk drie tanden groter rijdt en zomaar afstand neemt… Die vent heeft zijn hele leven gepakt, zo simpel is dat.”
Van Hooydonck zette in 1996 veel te vroeg een punt achter zijn carrière. De ware toedracht hiervan wou hij nooit kwijt. Tot nu dus… “Met pijl en boog aantreden in een chemische oorlog, dat wilde ik niet langer.”
Ronny De Schepper
dagelijks iets degelijks 
“Ik bleef als de beesten af trainen, maar ik kon gewoon niet volgen. Zo’n Aldag, die reed me in de GP Eddy Merckx gewoon voorbij. Ik, een oud-winnaar van die wedstrijd, ingehaald door een kerel die twee minuten na mij gestart was. Ik werd er depressief van”
Ik zou graag zijn gedacht horen over de recente prestaties van Vingegaard die in een tijdrit
7 seconden per kilometer sneller rijdt dat VanAert (een pannenkoek in TT’s ??).
Misschien speelt het wel een rol dat Edwig de oom is van Nathan, die ook uitkomt voor het Jumbo-team.
Anderzijds, Edwig reed zijn hele carrière bij teams van Raas (laatste team was Rabobank de voorloper van het huidige Jumbo).
Rabobank, het team van (in die jaren) oa. Rolf Sorensen, Michael Boogerd, Johan Bruyneel, etc…. die allemaal betrapt werden of toegeven hebben dat ze doping gebruikt hebben.
Er waren ook nog de twijfelgevallen Leon Van Bon, Erik Breukink en Jekimov
En zij die (naar eigen zeggen) het niet deden en er niets van wisten; Dekker, Moerenhout en Van Hooydonck.
Ik weet niet hoe geloofwaardig die uitlatingen over vroeger allemaal zijn en ik weet niet hoe geloofwaardig het nu allemaal is. (gisteren lees ik dat Miguel Angel Lopez door de UCI geschorst wordt voor doping, dat is geen kleine vis).
Wat voor Edwig pleit is dat er vroeger geen diëtistes waren die in Vive-le-velo en de Avondetappe komen vertellen dat het verschil zit in de voeding en in het kersensap natuurlijk dat ze nu na de race krijgen….
LikeLike