Sinaai juli 1973 (2e jaar nieuweling): het was nog in het begin van de wedstrijd en ik had net mee gespurt voor een premie. Op een haar na gemist maar daardoor zat ik volledig vooraan en draaide bij de allereersten linksaf in de Leestraat.
Leestraat? Veel renners vreesden deze straat of gingen zelfs bewust die dag ergens anders koersen: een hele lange rechte straat met toen nog “Parijs-Roubaix-kasseien”. Enkel rechts een heel smal dalstenen paadje. Uiteraard het ganse peloton op één lang lint. Plots had de renner net voor mij een klapband. In plaats van rechts simpelweg uit te wijken in de graskant kneep hij alles dicht. Het gevolg liet zich raden: ging over kop en in zijn zog het hele peloton. Finaal bleef 1 renner kermend van de pijn liggen en dat was… Bibi… Afvoeren… De ambulanciers waren van Deurne en kenden de streek totaal niet. De gps was nog niet geboren. Al liggend heb ik ze toch de weg kunnen wijzen naar de kliniek in Lokeren. Koerskledij volledig doorgeknipt want mijn rechterarm kon ik door de pijn niet meer bewegen. Conclusie: sleutelbeenbreuk naast wat schaafwonden. En ik heb dan nog geluk gehad: het was versplinterd en de ene punt perforeerde bijna mijn vel maar de andere punt zat ei zo na in mijn halsslagader. Het zou een heel ander afloop kunnen geweest zijn…
Ortwin Hoffmann
dagelijks iets degelijks 