Op 31 mei 1893 opent ene Maxime Gaillard, kelner van beroep, een zaal die hij zijn eigen naam meegeeft, “Chez Maxime” dus.
The legend of Maxim’s begins in 1893 when Maxime Gaillard, formerly a waiter, opens a small bistro at 3 rue Royale. On the day of the Prix de Diane, Irma de Montigny, a young Parisian comedian enters Maxim’s. Excited by what she discovers, she says to Maxime Gaillard, ‘I’m going to help launch your restaurant.’ She keeps her word and a legend begins…
Maxime Gaillard mikt vooral op een aristocratisch publiek en hij eist dus van de meisjes die hij tewerkstelt dat ze evenveel “esprit” en cultuur bezitten als hun adellijke rivalen. Hij is ook de eerste om ze allemaal een pseudoniem te geven (iets wat later ook in The Crazy Horse zou gebeuren bijvoorbeeld). Zo creëerde hij met Aumède de Mirecourt, Maude d’Amuseau, Blanche d’Atigny, Clémence de Pibrac, Renée de Presles, Liane de Pougy, Emilienne d’Alençon, Marthe de Kerrieur en vele anderen “de adel van het keurslijfje”. De meest bloeiende periode voor dergelijke boulevardtheaters waarin het variété een aanzienlijk aandeel had, was de Belle Epoque (1890-1914).
In 1898, Maxime Gaillard then leaves the place to Eugène Cornuché. Art Nouveau, which inspires true passion, gives Eugène Cornuché an idea to decorate the Maxim’s restaurant by using great artists from the Nancy School. In less than two years, they transform the restaurant into an Art Nouveau temple.
Ronny De Schepper
dagelijks iets degelijks 