Vandaag is het 85 jaar geleden dat the animated cartoon short Porky’s Hare Hunt debuted in movie theaters, introducing Happy Rabbit (a prototype of Bugs Bunny).
In de zogenaamde Looney Tunes van Warner Bros speelde de individualiteit van de tekenaar oorspronkelijk geen rol, zodat we zelfs niet echt weten wie “Bugs Bunny” heeft ontworpen. Tenzij het Ben Hardaway zou zijn, naar wie het oorspronkelijk naamloze konijn na verloop van tijd werd genoemd. Bens bijnaam was immers Bugs, dus Bugs’ Bunny, het konijn van Bugs (*).
Al trad Bugs Bunny voor het eerst op in “Porky’s hare hunt” in 1938, is het toch vooral de onnavolgbare Tex Avery die in 1940 in “A wild hare” het konijn de allures gaf die het deden uitgroeien tot naar verluidt de populairste cartoonfiguur aller tijden. Daarbij moeten we ook de rol van stemmetjesmaker Mel Blanc aanstippen. Bugs’ catchphrase “What’s up doc?” zat niet voor niets reeds in “A wild hare”. Blanc overwon zelfs zijn tegenzin van wortelen om het kauwgeluid van Bugs zo realistisch mogelijk weer te geven (later werden – gelukkig voor hem – vroegere opnames herbruikt).
In 1949 Long-Haired Hare was directed by Chuck Jones and written by Michael Maltese. The film’s musical score includes original music by Carl Stalling, but a significant proportion of the score is pre-existing music, including several operatic pieces. Bugs Bunny’s conducting performance as “Leopold”, as a send-up of conductor Leopold Stokowski’s energetic style, including his shunning the baton: Bugs makes a point of snapping the baton in half and discarding it. In addition to including the homophones “hair” and “hare”, the title is in fact also a pun on “longhairs”, a characterization of classical music lovers. Nicolai Shutorov (1914-1948) provides the singing voice of Giovanni Jones. Grappig is natuurlijk dat in de jaren zestig de term “langharigen” juist op tegenstanders van klassieke muziek zal slaan.
Nevenfiguren uit Bugs Bunny zouden later hun eigen reeks krijgen (Daffy Duck, Porky Pig, Yosemite Sam, Sylvester & Tweety). Dat was vooral het werk van Isadore ‘Friz’ Freleng (1906-1995) die verder ook nog beroemd werd met eigen creaties als “Speedy Gonzales” (1954) of de “Pink Panther”.
Tex Avery en zijn medewerkers Friz Freleng, Chuck Jones en Robert McKimson versnelden het tempo van de grappen, die hierdoor wel een gewelddadiger karakter kregen. Men noemde dit dan ook de Tex Avery School of Violence, die natuurlijk magistraal wordt geparodieerd door de “Itchy & Scratchy”-cartoons bij The Simpsons.
Ronny De Schepper
(*) Volgens Pierre Platteau (zie hieronder) zou het echter Bob Clampett zijn.
Referentie
Pierre Platteau, De verjaardag van het vrolijke konijn, De Morgen, 8/11/1979.
dagelijks iets degelijks 