Vandaag is het ook al dertig jaar geleden dat Albert Schilders (tweede van links op de foto) is overleden aan een hartinfarct. Albert Schilders was lange tijd politiecommissaris van Temse en als dusdanig de rechtstreekse overste van mijn vader (uiterst links op de foto, de andere adjunct-commissarissen zijn Omer Bauer en Florent Ilegems).
Schilders stond bij de jeugd van Temse (waartoe ik dus behoorde) bekend als nogal een strenge man, je wou er zeker niet mee te maken krijgen! Maar later heb ik toch wel heel andere facetten van hem leren kennen. Zo kon ik bij hem terecht toen ik in mijn eerste kandidatuur Germaanse aan de Gentse Universiteit voor professor Bolckmans allerlei werken uit de wereldliteratuur moest lezen. Ik kon ook terecht bij Anton van Wilderode, maar ik herinner mij dat ik voor de lectuur van de Decamerone van Boccaccio toch maar voor Albert Schilders opteerde! Enkele jaren later, toen ik al op de redactie van De Rode Vaan werkte, herinner ik mij ook een anekdote dat wij tijdens de wekelijkse vrijdagsmarkt een colportage-actie hielden, vooral naar aanleiding van sociale problemen op de Boelwerf. Toen ik daar dus met De Rode Vaan stond te leuren, kwam commissaris Schilders met mij rustig een praatje slaan. Je kunt je voorstellen wat dit in een dorp als Temse betekende! Ik denk dat hij toen méér voor de verkoop van De Rode Vaan heeft gedaan dan wie ook (het is natuurlijk een leuke anekdote, maar ik vraag me af of de wens hier niet de vader van de gedachte is; ik heb er namelijk nog eens over nagedacht en ik denk dat het Jean Matthys was die met mij is komen praten toen en niet Albert Schilders). 
Maar vooral is Albert Schilders mij bijgebleven omdat hij zijn personeel (het politiecorps dus) wat hogerop wilde tillen. Zo gaf hij hen o.m. Franse les. Nu was dat wellicht niet helemaal toevallig, want Schilders was bezeten door de Provence. Hij had er een huis gekocht en alle politiemannen (dus ook mijn vader) mochten daar gaan logeren tegen een billijke vergoeding. En opdat ze niet zo maar gewoon met hun luie kont in de zon zouden gaan liggen, gaf Schilders hen ook tips voor wandelingen en uitstappen met de wagen. Hieronder een voorbeeld van een wandeling, maar je vindt elders op mijn blog ook voorbeelden van autotochtjes.
Prachtige wandeling over hoogvlakte oost. Duur ca.2 uur. Bij voorkeur te doen vóór 9 uur of na l8 uur.
Verlaat het dorp richting Sault, kruis aan hoeve beneden de grote baan Sault-Carpentras en neem de asfaltweg naar het gemeentebos. Na 10 minuten hebt ge aan uw linkerzijde een verlaten hoeve in verval. Terstond daarna vindt ge aan uw rechterzijde een grintweg (karrespoor) die omhoog het bos ingaat. Prachtige wandeling door bossen en lavendelvelden met zeer schone vergezichten. 0p de hoogvlakte op een gegeven ogenblik een splitsing van de weg naar links. Deze linkerweg gaat naar de baan van St.Jean. Wanneer ge goed kijkt zult u zien dat bedoelde splitsing een kruispunt is, want naar rechts gaat een kleine voetwegel direct naar Monieux. Indien ge de wandeling wil verkorten dus naar rechts kleine voetwegel volgen en ge daalt naar de brug over de Nesque. Voor volledige wandeling niet links of rechts maar rechtdoor tot de weg schijnbaar doodloopt tegen een bos. Even naar rechts afzwenken en ge zult zien dat de weg verder door het bos afdaalt naar de vallei. Bij voorkeur niet de asfaltbaan nemen maar de bergwand blijven volgen tot aan de brug. Deze niet moeilijke maar zeer schone wandeling is ten zeerste aanbevolen.
Slaapgelegenheid
Voor diegenen die ongeveer halfweg in een hotel zouden willen slapen bieden volgende plaatsjes
op de N.396 dicht bij DIJON (dus ongeveer halfweg) de beste gelegenheid, op voorwaarde dat niet te laat om kamers gevraagd wordt (uiterlijk tussen 17 en 19 uur)
Komende van België :
MOLOY: op 53 km. van Dijon (2 hotels)
SAUSSY: op 19 km. van Dijon (1 hotel)
MESSIGNY: op 10 km. van Dijon (2 hotels)
Het zijn slechts kleine dorpjes. Bedoelde instellingen zijn in verhouding tot de plaatsjes, dus ook niet te duur, maar wel zeer keurig.
Kelder
Beleefd verzoek tijdens de dag een halve deur van de kelder open te laten om deze de gelegenheid te geven zoveel mogelijk te drogen.
Vliegen
Deze zijn vijand nr.1 van de beschildering. De ganse woning is opgeknapt en er is heel wat geld aan verf besteed. Nogmaals beleefd maar nadrukkelijk verzoek deze lieve beestjes met alle mogelijke middelen te weren!
Albert Schilders (16 juni 1967)
Op 2 september 2014 kwam hierop een reactie van Stefan Hertmans, mijn oude studiegenoot, zoals hij zelf schrijft: “Beste Ronny, hier Stefan Hertmans, je oude studiegenoot. Ik vind vandaag deze post op je blog en ben zeer verbaasd en tegelijk gefascineerd: ik heb namelijk het bewuste huis van Schilders in Monieux gekocht in 1994 van zijn weduwe. Sindsdien brengen mijn vrouw Sigrid en ikzelf daar onze zomers paradijselijk door; we hebben het oude huis grondig gerestaureerd. Ik doe momenteel research voor een boek over enkele geschiedenissen die met dit fantastische dorp verbonden zijn, en wil ook getuigenissen over Schilders verzamelen. Ik las dus geboeid dit verhaal. Mocht je nog meer informatie hebben, dan hoor ik het graag.
Ik ben – na een erg druk jaar – nu pas stilaan de research aan het opstarten (had hierover o.m. reeds contact met Raoul Bauer e.a.). Het is een project dat enkele jaren zal vragen, vermoed ik. Er komen reizen aan te pas, snuffelen in archieven en getuigen ontmoeten. Maar ik moet nog door een erg vol halfjaar i.v.m. mijn vorige boek, eer ik weer eens voor langere tijd naar Monieux kan om daar werkelijk aan de slag te gaan. Momenteel verzamel ik zoveel mogelijk materiaal. Hartelijke groet, Stefan.” Dit mondde dus uiteindelijk uit in zijn uitstekend onthaalde boek “De bekeerlinge”.
Op 1 juni 2016 kwam er ook een reactie van Laurent Sijs: “Heren, jullie berichten dateren al van 2014 maar ik kom ze nu pas enigszins toevallig tegen. Ik ben de kleinzoon van brandweercommandant Sijs die net als Schilders en in dezelfde periode een huis bezat in Monieux. Helaas is het huis na zijn overlijden verkocht aan de gemeente die er het office du tourisme in ondergebracht heeft. Ik kom al van kinds af aan in Monieux en ook nu nog ben ik er een aantal keer per jaar te vinden. Misschien lopen we elkaar wel eens tegen het lijf. Dat zou ongetwijfeld interessante gesprekken opleveren.”
En op 15 maart 2017 voegde ook Ann Van Landeghem zich bij dit gezelschap: “Wij, Luc en Ann Vermeulen-Van Landeghem van Temse, waren ook geïnteresseerd om het huis van de familie Schilders te kopen. Wij zijn geregeld op bezoek geweest bij hen in Monieux, want commissaris Schilders was de buurman van mijne Luc in de Oeverstraat in Temse. Wij kunnen ook verhalen vertellen van onze bezoekjes aldaar. Het huis heeft een heel mooie ligging, een prachtig dorpje, goei restaurantjes, toendertijd was er nog een ander restaurant, namelijk La Petite Auberge, nu een galerij geworden. We genieten nog steeds van de heerlijke Provence maar vanop een andere ligging…”
En tot slot was er op 16 april 2017 Kurt De Wilde: “Ik heb ook een paar zomers in het Monieux huis gelogeerd, toen ik bevriend was met Patrick Vansteenkiste, het petekind van de commissaris (denk ik). Samen met hen reden we in de Renault 16 en later met de oranje Ford Granada naar Monieux en bleven daar een paar weken in het huis. Ik herinner me trips naar Sault, Carpentras, Lac du Pati, Mont Ventoux. De streek van Van Gogh. Mooi. Van het huis weet ik niet zoveel meer, maar wel dat het muren had van een meter dik en dat de doorgang aan de kerk (of kasteel) zeer nauw was. Vaak maakten we fietstochtjes in de buurt. Toch al bijna 40 jaar geleden.”
Ronny De Schepper
dagelijks iets degelijks 