Het is vandaag al tien jaar geleden dat de gewezen Britse premier Margaret Thatcher, bijgenaamd The Iron Lady, is overleden. Het is dan ook al tien jaar geleden dat ik mij abonneerde op de Spotify-playlist “Ding dong the witch is dead”, wat misschien niet mijn nobelste daad was, maar zoals gewoonlijk blijf ik erachter staan: wat geweest is, is geweest! Niet voor niets zat ik tijdens haar heerschappij op de redactie van De Rode Vaan en heeft mrs.Thatcher mij het leven dus een hele tijd zuur gemaakt. Gelukkig konden we er af en toe ook nog eens mee lachen, zoals hierboven met het gedicht dat collega Jan Mestdagh selecteerde voor zijn wekelijkse poëzierubriek.
“Op een moment dat koning Fahd de onbezonnen tijd van spel en vermaak achter zich moest laten om de Homerische taak van het koningschap over Saoedi-Arabië waar te nemen, voelde hij zich geroepen om zijn werkman van woorden te midden van dit schrikbewind van uur en tijd de opdracht te geven een ode te schrijven aan een dame die weet wat een schrikbewind is, Margaret Thatcher van Engeland van Groot-Brittannië. De prachtige verzen waarin de ogen van de IJzeren Vrouwe stollen tot « deze van een lastdier » sluiten weemoed en vitalistisch levensbeamen in zich, geen onderhuidse doodsangst, maar helaas ook geen glimlachende luciditeit. Integendeel ! Hier en daar treffen we immers ook zwakkere verzen aan, daar de dichter een piekeraar is, een mensensoort die in het Islamitische Oosten allesbehalve karig gezaaid wordt. En zodanig vertoont hij de neiging om, meer dan goed is, door te slaan en ijzer met ivoor te verwarren.” (Jan Mestdagh in De Rode Vaan nr.26 van 1982)
Zelf heb ik het grootste succes van Martin De Jonghe, namelijk het singeltje “Vercruusse danst” (Vercruusse was één van de typetjes waarachter De Jonghe schuil ging) in De Rode Vaan voor de Minibrokjes (de komisch bedoelde rubriek op de laatste pagina) bewerkt tot een ontmoeting tussen onze toenmalige premier Wilfried Martens en Margaret Thatcher.
Juffrouw, danst u ? Wat zegt u ? Oh you are English ? Oeh ! Handicap !
Do you speak Flemish ? Ai ! Second handicap !
What is your name ? Hoedat ? Thatcher ? Ah, Maggy ! Me Liebig, you Maggy, together we gonna make good soup ! hahaha ! Yes, I’m a lolmaker.
Is it the first time you come in this place here ? Ah yes ? You are lucky : first time and already meet Wilfried ! Congratulations !
Pardon ? Oh, you want to know what I did to be so unpopular here ? Well I play with the trains, first train, second train, third train… Volmachten, yes ! You know that too ?
Maggy, are you alone here or did you come by bus ? Hahaha… Yes, I am so terribly spiritual, my father always said to me : Wilfried, if you shoot spek, you could have been a Werenfried, hahaha ! Yes, my father was a lolmaker too.
Maggy, look there in the corner sits my wife Leontine. She is so jealous ! Maggy, may I put you an indiscrete question ? I dare not. Yes, o.k., I force me : Maggy, do you like vakbonds ? Yes, trade-unions, yes. Me also not, Maggy, they give me kriebels. Do you have kriebels too ? No ? That is the only difference between you and me, Maggy, we on the continent are not made of iron but of spek. Yes, I know I’m crazy.
What are you trying to do, Maggy ? Sorry, that is my pacemaker, a present from my friend Willy. Bye bye Maggy, see you over the Channel !
Ronny De Schepper
dagelijks iets degelijks 